Episode 31 - คบได้ก็เลิกได้ (1/2)

I AM DEW

Episode 31 (1/2)

ปล. ตอนนี้คือหลังจากที่เครู้ทวิตแว่นนะคะ ย้อนอดีตไปอีก ไม่ใช่เหตุการณ์ปัจจุบันนะ

ก่อนอ่านตอนนี้ไปอ่านดิวเด๋อในจอยลดาให้ถึงตอนล่าสุดก่อนนะคะ ♥

By C

แล้วเรื่องที่มันบ้ามากๆในตอนนี้ก็คือ..

เขา

มี

ทวิตเตอร์

ของ

ผม

!!!

มีได้ยังไง!!

ทั้งห้องเต็มไปด้วยความเงียบ เคขับรถมาหาเมื่อพบว่าผมไม่ยอมตอบแชทเลยสักที มันบอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกแบบไหนกันแน่ หน้าที่ชาๆอยู่ในตอนนี้คืออายหรือโกรธก็ไม่อาจทราบได้ รู้แค่ว่าถ้าหากตัวผมเป็นลูกโป่งลูกหนึ่ง ผมจะเดินไปหยิบเข็มมาแทงตัวเองให้แตกกระจุยอย่างไม่ลังเลเลยทีเดียว

มันน่าอายมาก!

อย่างที่รู้กันว่าทวิตเตอร์มันเป็นโลกโซเชียลที่เราใช้บ่นเกี่ยวกับเรื่องในชีวิตประจำวันต่างๆ อาจจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับศิลปินที่ชื่นชอบซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ในเมื่อคนในชีวิตจริงเขาไม่เล่น ไม่ได้มาติดตามเรา ไม่รู้ว่าเราคือใคร มันก็เลยเลี่ยงไม่ได้กับการที่ผมเจออะไรในแต่ละวันแล้วจะเอาไปบ่นในนั้น

ซึ่ง.. ไม่บอกก็รู้ว่าก่อนหน้าที่ผมเผลอไปแอบชอบเคเขาน่ะ ผมก็หาวิธีแก้เพื่อไม่ให้ตัวเองอึดอัดด้วยการระบายแบบถล่มทลายลงไปในทวิตเตอร์แบบไม่เกรงใจใคร

มันสบายใจมากเลยจริงๆ เรียกได้ว่าเป็นโลกส่วนตัวใบหนึ่งเลยก็ว่าได้ เพราะว่าไม่มีใครรู้ว่าผมบ่นถึงใคร พูดถึงใคร เพื่อนสนิทสักคนก็ไม่เล่นอะไรแบบนี้

มันน่าแปลกที่เราสามารถบ่นเรื่องต่างๆให้กับคนที่ไม่รู้จักกันฟังได้ในทวิตเตอร์ แต่ถ้ากับคนในความเป็นจริง ผมกลับไม่อยากให้เขามารับรู้อะไรแบบนี้สักเท่าไหร่

ก็ตอนนั้นผมไม่รู้นี่ว่าเคเขาฟอลตัวเองอยู่

แล้วยังไงล่ะ

แล้วยังไง!!!

ทำไมเรื่องทั้งหมดมันถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ไปได้

ผมควรจะทำยังไงดีเนี่ย!!

“แว่น”

ผมเหลือบสายตามองเขาแบบเคืองๆแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ในตอนนี้ผมนั่งขดตัวกอดเข่าอยู่บนเตียง มือเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปเรื่อยๆเพื่อหาแอคทวิตเตอร์ของเคนั่นแหละ

แต่ผมจะหาเจอได้ยังไงเล่า!!

คนติดตามผมมีอยู่ประมาณห้าพันกว่าคน ไม่รู้ว่ามาจากไหนกัน แต่อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นผมได้สิทธิ์เซลฟี่กับควานลิน แล้วก็มีโมเมนท์ต่างๆในงานแฟนมีตมาเล่าเยอะแยะ ก็เลยทำให้พวกแฟนคลับวงเดียวกันมากดติดตามล่ะมั้งครับ

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่น่าสนใจสักหน่อย! ในตอนนี้ผมต้องการรู้ว่าแอคไหนคือทวิตเตอร์ของเค เป็นเพราะว่าถามตรงๆแล้วเขาไม่ยอมบอกนั่นแหละ เอาแต่อมยิ้มแล้วก็มองแบบขำๆอยู่ได้ จะบอกให้ว่าตัวผมนั้นไม่ได้ตลกด้วยหรอกนะ!

“โห่แว่น งอนกันจริงหรอเนี่ย ไม่เอาดิครับ” ร่างสูงเขยิบตัวขึ้นมาบนเตียง เขาหัวเราะอยู่ตรงหน้าของผม ดูเหมือนว่าเคจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับการที่ผมโกรธเขาเลยสักนิดเดียว

ทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้นะ

ดูสิ

ดูตอนนี้สิ

เขายังยิ้มอยู่เลย!

“ไม่ต้องมาสะกิด” ผมดึงขาหนีเมื่อเขาแตะเบาๆที่ตรงหัวเข่า เคหัวเราะออกมาอีกแล้ว ท่าทางของเขาสนุกมากๆกับการแหย่ผมในแต่ละที ในขณะที่ผมอยากจะร้องไห้แล้วก็ตะโกนออกมาดังๆเลยว่าเขาน่ะมันบ้าที่สุด

โอ๊ย!

ที่ผ่านมาบ่นอะไรลงไปบ้างวะเนี่ยซี

ไม่น่าเลยๆๆๆๆ

มีแต่อะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันโคตรจะน่าอาย

ความจริงผมมีแอคหลุมอีกแอคนะ โชคดีที่แอคนั้นล็อกเอาไว้และไม่ได้เปิดรับให้ใครมาฟอลสักคน จะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมไปบ่นเรื่องของเคในนั้นเหมือนกัน แต่ไปๆมาๆก็แบบ.. อาจจะเป็นเพราะชีวิตประจำวันเราพัวพันอยู่กับแอคหลักมากกว่า สุดท้ายพอเจออะไรมาก็เลยโพสลงในนี้แบบไม่เอ่ยชื่อ

คนอื่นเขาก็ไม่รู้หรอกไงว่าผมพูดถึงใคร แต่เคอะ เค!!! เจ้าตัวเขาต้องรู้อยู่แล้วดิว่าผมพูดถึงยังไงบ้าง แต่ก็ทำเงียบมาได้ตั้งนานอย่างนั้นเหรอ

ทำไมเขาถึงได้เป็นคนแบบนี้อะ!

“ไม่งอนดิครับ เคก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนะ ออกจะคิดว่าน่ารักด้วยซ้ำไป เห็นแว่นบ่นงุ้งงิ้งๆคนเดียวอะ” เขาขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะดึงขาของผมเข้าไปกอดเอาไว้

“ปล่อย” เคนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้า เขาสอดแขนทั้งสองข้างเข้ามาใต้ข้อพับขาแล้วกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิมในตอนที่ผมเตรียมตัวจะเขยิบหนี

“ไม่เอา”

“เคจะมีปัญหาอะไร ก็เคไม่ใช่เราปะ”

“แล้วทำไมแว่นต้องอายด้วยอะ แต่ละอย่างที่บ่นๆลงไปในนั้นก็ไม่ได้แย่หนิ”

“แต่มันก็เป็นการพูดถึงเคไง! โอ๊ยยยยยยยยยยยย แล้วทำไมเคต้องมารู้ด้วยว่าเราบ่นอะไรบ้างอะ” ผมขมวดคิ้วมุ่น คิดแล้วหน้ามันก็ร้อนขึ้นมาเฉยๆ ในขณะที่เคก็เงยหน้าขึ้นไปหัวเราะขำ

“ก็ดีออก เคจะได้รู้ว่าแว่นคิดอะไรอยู่”

“ไม่ บางเรื่องไม่ต้องรู้ก็ได้”

“แต่เคอยากรู้นะ”

“เราเคยคิดว่าทำไมเคถึงตามเราทันตลอดเลย แต่ไม่ใช่ จริงๆเคขี้โกง! แอบส่องทวิตเราอะ”

เขาหัวเราะออกมามากกว่าเดิมซะอีกพอเป็นแบบนี้ ผมจำได้เลย.. วันนั้นที่ผมไข้ขึ้นแล้วบ่นลงทวิตว่าอยากกินโน่นอยากกินนี่ เขาก็รีบซื้อมาให้ตามที่โพสลงไปในทวิตนั้นเลย ทีแรกก็คิดว่าทำไมถึงได้รู้ใจจังวะ แต่ที่ไหนได้!!

โว้ย ซี

แล้วทำไมตอนนั้นผมไม่เอะใจนะว่าเขารู้ได้ยังไง

เนี่ยๆๆๆ เป็นผมที่โง่เองรึเปล่า ไม่ใช่เขาฉลาดเกินไปหรอก

“บอกมาเลยว่าเล่นแอคไหน”

“บอกก็รู้ดิ”

“เค!” ผมตะโกนใส่เขาเสียงดัง ในขณะที่เจ้าตัวหัวเราะออกมาอีกครั้ง วันนี้เป็นวันที่เคยิ้มมากกว่าปกติ เขาคงจะมีความสุขมากเลยสินะที่แกล้งผมได้สำเร็จ เพราะว่าเดิมทีแล้วเคจะเป็นคนที่จัดอยู่ในหมวดเงียบขรึมซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ดูวันนี้สิ

แชะ!

ผมกดถ่ายรูปเขาด้วยความหมั่นไส้ ตากลมๆทั้งสองข้างปรากฎอยู่เต็มหน้าจอเพราะเขายื่นหน้าเข้ามาวอแวกับโทรศัพท์ เจ้าตัวเหมือนจะอึ้งไปเล็กน้อยในตอนแรกแต่สุดท้ายก็แกล้งแลบลิ้นแล้วเอียงหัวไปอีกทาง

แชะ!

ท่าทางกวนประสาทนั้นทำให้ผมเลือกที่จะกดถ่ายเอาไว้อีกรอบ มันอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มเมื่อเห็นหน้าของเขา ให้ตายเถอะ!! ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้ ไม่ว่าอะไรที่เป็นเคผมก็แพ้ทุกทาง ขนาดตอนนี้ผมโกรธเขาอยู่ ผมยังปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารูปที่ถ่ายออกมานี่มัน..

น่ารักจริงๆ

โอ๊ย

ที่ผ่านมามัวแต่ทำหน้านิ่งอยู่ได้

ทำหน้าทะเล้นแล้วทำไมถึงได้ยังดูดีอยู่นะ ฮือ

“ยิ้มแล้วก็คือหายโกรธเคละดิ?”

“อะไรเล่า?” ผมหน้าบึ้งเหมือนเก่า ก่อนที่ร่างสูงจะคว้าโทรศัพท์ในมือไปกดดูรูป แล้วนั่นก็ทำให้ผมรีบดึงคืนมาด้วยความรวดเร็ว “อย่าลบนะ”

“มันตลกนะเนี่ย”

“ไม่ตลก”

“ถ้าพวกไอ่หมอกรู้ว่าเคเล่นแบบนี้มันล้อตายเลย” เขายกมือขึ้นเกาจมูก พอเป็นแบบนี้ก็ทำให้รู้ว่าไอ้คนนิ่งๆก็เขินเป็นเหมือนกัน แล้วท่าทางแบบนั้นก็เป็นสิ่งที่ทำให้คำว่าแพ้ปลิวตกลงมากระแทกใส่หัวของผมอย่างจัง

บ้าจริงๆ

ผมยิ้มอีกแล้ว

“เอาทวิตมาเลย จะฟอล”

“ให้แล้วจะหายโกรธรึเปล่าเถอะ”

“หาย” ผมหน้างอ ความจริงก็ไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้นหรอกครับ มันเป็นเพราะว่าผมอายมากกว่านั่นแหละ

เคดึงโทรศัพท์ผมไปเล่น ก่อนที่เจ้าตัวจะจิ้มๆอะไรบางอย่างแล้วส่งคืนกลับมาให้ ผมรีบกดเข้าไปดูว่าแอคของเขาชื่ออะไร ก่อนจะต้องถอนหายใจเพราะมันก็เป็นหลุมธรรมดาๆที่ไม่มีดิส ไม่มีเฮด ไม่มีอะไรเลย นอกจากชื่อแอคที่ใช้ว่า @kk_cc_k_c_

“นี่ไม่มีชื่ออะไรจะให้ตั้งแล้วใช่ปะ”

“ก็คิดไม่ออกอะ ไม่ได้กะจะเล่น เอาไว้ดูแฟนผมเฉยๆ”

แต่แล้วทำไมผมต้องเขินให้กับชื่อที่เขาตั้งขึ้นมาแบบสิ้นคิดอะไรขนาดนี้ด้วยนะ

โอ๊ย..

เขาทำอะไรกับใจผมเนี่ย

“มานี่เลย”

ว่าแล้วเขาก็เป็นฝ่ายเขยิบขึ้นมาหา เคดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้แน่นก่อนจะกดจมูกหอมลงมาที่แก้มแบบหนักๆ ทำเอาผมต้องเป็นฝ่ายย่นคอหนีเพราะถูกโจมตีโดยไม่รู้ตัว

“งือ อะไรเล่า”

“มาหาที่บ้านนี่เพราะว่าอยากได้ยินคำนั้นเลยนะ” เขากระซิบอยู่ที่ตรงข้างหู อ้อมแขนแกร่งกระชับให้แน่นยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ตรงลำคอ

ท่าทางนั้นทำให้ผมขนลุกไปหมด เสียงทุ้มๆที่ผ่อนออกมาพร้อมกับลมหายใจร้อนทำเอาใจอ่อนยวบ ‘คำนั้น’ ที่เขาหมายถึง.. ผมรู้ดีว่ามันคืออะไร เพียงแค่คิดได้แบบนั้นริมฝีปากก็เม้มเข้าหากันโดยอัตโนมัติ พอคิดว่าจะต้องพูดออกไปแล้วมันเขินจัง ทั้งๆที่เมื่อกี๊..

ผมก็พิมพ์ลงไปในทวิตเตอร์แล้วไง!

“ขี้โกงอีกละ” ผมดึงผ้าห่มมาปิดหน้า กี่ครั้งแล้วที่ผมต้องเขินเขาจนตัวม้วนแบบนี้ ในขณะที่เคมีแต่ได้กับได้ทั้งนั้น

“โกงอะไรหืม?”

“เคก็ไม่เคยพูดเหมือนกัน จะมาให้เราพูดทำไม” เสียงอู้อี้ดังออกไปนอกผ้าห่ม การที่เขาหัวเราะออกมาทำให้ผมมั่นใจว่าเคต้องได้ยินที่พูดแน่ๆ

“แล้วถ้าเคพูด แว่นจะพูดบ้างมั้ย”

“เมื่อกี๊เราบอกในทวิตไปแล้วหนิ อย่าโกง”

“แล้วจะหนีทำไมอะครับ มาคุยกันก่อนเร็ว”

ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกดึงออกไป ภาพที่เห็นจึงแทนที่ด้วยใบหน้าของคนด้านหลัง ผมหันไปเม้มริมฝีปากใส่ ในขณะที่เคเองก็กดจมูกเข้ามาใกล้มากจนส่วนปลายสัมผัสกันอย่างแผ่วเบา

เพียงแค่อยู่ใกล้เขาหัวใจของผมก็เต้นแรงขึ้นมาได้ง่ายๆ กลิ่นกายสะอาดแตะอยู่ที่ปลายจมูกเป็นอะไรที่เฉพาะตัวและทำให้ผมหลงไหล เราทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากจนผมเห็นเขาได้อย่างชัดเจน เคเกลี่ยมือไปตามข้างแก้ม ความร้อนของปลายนิ้วทำให้ขนอ่อนลุกชันขึ้นมาจนแทบจะทั้งตัว ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มเบาๆให้ได้เห็น

“ไหนบอกจะคุยกันไง” ผมถามแบบประหม่า น้ำลายที่อยู่ในคอหนืดไปหมดเมื่อเห็นริมฝีปากสีแดงเรื่อของคนตรงหน้า

“ตอนนี้ไม่อยากคุยแล้วอะดิ

“แล้ว..”

“อยากจูบมากกว่า”

“อื้อ..”

ทุกอย่างมันไวไปหมด

ผมหลับตาลงเมื่อริมฝีปากของเขาทาบเข้ามาหา ทั้งความอุ่นและความนุ่มนิ่มที่สัมผัสได้คือสิ่งที่ทำให้ผมใจเต้นแรงมากกว่าเดิม เครวบเอวผมไว้แน่น เขาใช้แรงเพียงเล็กน้อยเพื่อให้ผมเป็นฝ่ายพลิกตัวไปอีกทางทั้งๆที่ริมฝีปากของเรายังไม่ผละออกจากกัน

ร่างสูงบดจูบลงมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับดึงให้ผมเข้าไปแนบชิด สองแขนสวมกอดเอาไว้ที่ลำคอแกร่งก่อนจะหลุดครางออกมาเบาๆเมื่อเขาแทรกปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยว แล้วนั่นก็ทำให้ผมต้องรีบเตือนตัวเองเลยว่าโปรดอย่าตื่นตระหนก แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆในทุกครั้งที่เริ่มจูบกับเขา

          เคมักจะอ่อนโยนเสมอในตอนแรกๆ ก่อนที่ความหนักหน่วงมันจะมากยิ่งขึ้นในเวลาถัดไป..

“อ..อึก” ลิ้นร้อนฉกฉวยเข้ามาด้านใน เกี่ยวตระหวัดกับผมสลับกับดูดเม้มที่กลีบปากอย่างไม่ปราณี กายหนาเขยิบขึ้นมาอยู่ในท่ากึ่งจะคร่อม เขากดน้ำหนักลงที่ผมจนหมอนใบใหญ่ยุบลงไปตามแรง เคเบียดริมฝีปากเข้าหาแบบซ้ำๆจนผมร้อนไปทั้งกาย ไหนจะแรงเสียดสีที่มาพร้อมกับเสียงของการดูดซับที่แสนจะน่าอายนั่นอีก

มือใหญ่ดึงให้ขาของผมขึ้นไปเกี่ยวเข้ากับเอวของเขาเอาไว้ ก่อนจะลากไล้ไปตามสะโพกแล้วแกล้งขยำลงมาเป็นจังหวะอยู่ที่ตรงแก้มก้น ผมสัมผัสได้ถึงแรงหอบหายใจที่มันรุนแรง ร่างสูงครางออกมาเบาๆในขณะที่ลิ้นเราทั้งสองคนตวัดเข้าหากันแบบไม่หยุดยั้ง

และอาจจะเป็นเพราะขาเกี่ยวอยู่ที่เอวของเขาล่ะมั้ง ช่องว่างตรงกลางระหว่างขาจึงไม่มีอะไรมาขวางกั้น ตัวของเราทั้งสองคนแนบชิดกันไปทุกส่วน จนผมสัมผัสได้ถึงตรงบริเวณนั้นของเขาที่มาสัมผัสโดนกับของตัวเอง

..มันตื่นตัวแล้ว และนั่นก็ทำให้เคเบียดจูบลงมาหนักกว่าเดิมซะอีก ผมหน้าร้อนผ่าวเมื่อเขารั้งสะโพกให้เข้าไปเบียดยิ่งกว่าเดิม ร่างสูงขยับไปมา เสียดสีของตัวเองเข้ากับของผมในขณะที่จูบในตอนแรกดุดันจนแทบจะหายใจไม่ทัน

“อื้อ.. อะ” ผมกว้านลมหายใจเขาลึกๆเมื่อเขาผละออกไปเพียงเสี้ยววิ ร่างสูงเอียงหน้าไปอีกทางก่อนจะเป็นฝ่ายเขยิบขึ้นมาคร่อมผมเอาไว้ทั้งตัว มือหนาทั้งลูบทั้งขยำสะเปะสะปะ จนเสื้อผ้าของผมทั้งยับทั้งลุ่ย อีกทั้งยังไม่สามารถควบคุมตัวเองเอาไว้ได้อีกด้วย

“หายเจ็บรึยัง”

“อะ…อะไร”

“หรือแว่นจะลองกินมันอีก”

“…” ผมเม้มริมฝีปากแน่น ทั้งหน้าร้อนจัดเมื่อเขาจ้องแบบไม่วางตา สะโพกหนากดไอ้ตรงส่วนกลางลำตัวลงมาเบียดให้รู้ว่าเขาต้องการทำอะไร แล้วถ้าจะถามว่ามันตื่นเต้นมั้ย..

ก็ต้องตอบตรงๆเลยว่ามาก

หลังจากที่ผมตกเป็นของเขาไปแล้ว ด้วยความที่ครั้งก่อนมันเจ็บมากๆ เคเลยเว้นช่วงไปก่อน ถ้าไม่นับที่ผมได้ทดลองทำเหมือนในฟิคให้กับเขา ก็เท่ากับว่าเราทั้งสองคนไม่ได้มีอะไรกันอีกเลย จนกระทั่งวันนี้…

แล้วเขาถามตรงๆแบบนี้ ผมต้องตอบว่าอะไรเล่า!!!

“หืม จะเอาไงครับ”

“อย่าเบียดซี่!” ผมนิ่วหน้าเมื่อเขาเขยื้อนเอวเบาๆ ทำเอาความปวดหน่วงที่ตรงหว่างขาเกิดขึ้นกับผมด้วย

โอ๊ยยยยยย

ทำไงดีวะ

ทำไงดี

“เครักซีนะ”

ตึกตัก..

ตึกตึก

ตึกตึกตึกตึกตึก

แล้วนี่ก็คือเสียงหัวใจที่ดังเป็นจังหวะถี่และก้องอยู่ในหัว หน้าของผมร้อนมากเสียจนกลัวว่าควันมันจะออกมาทางใบหู เขาพูดออกมาทั้งๆที่สายตายังจ้องหน้าผมได้ยังไง เขาไม่เขินเลยหรอ โอ๊ย ไม่นะ ไม่ๆ

“ไม่บอกบ้างหรอ”

“อะไรเล่า..”

“ก็อยากฟังอะ”

“เราพูดไปในทวิตเตอร์แล้ว”

“อะๆ ไม่บังคับก็ได้ครับ แต่ตอนนี้อะตอบก่อนว่าหายเจ็บรึยัง”

“...”

“บอกตรงๆว่าอยากทำ แต่ถ้าเจ็บอยู่ก็..”

“จะทำไรก็ทำไปดิ เคจะขอทำไม”

ผมกัดริมฝีปากของตัวเองแน่นเพราะได้พูดออกไปแล้ว และนั่นก็ทำให้เขาชะงักไปแบบอึ้งๆเช่นกัน เคกระตุกยิ้มขำก่อนจะกดริมฝีปากลงมาหาผมอีกครั้ง ร่างสูงสอดมือเข้ามาข้างในเสื้อพร้อมทั้งลูบไล้ไปทั่วๆจนผมเผลอหดเกร็งท้อง

“อื้อ..” ผมเชิดหน้าขึ้นเมื่อเขาเลื่อนจมูกไปซุกอยู่ที่ข้างลำคอ ร่างสูงเลิกเสื้อของผมขึ้นมาเกยเอาไว้ตรงหน้าอกก่อนจะร่นตัวลงต่ำ ปลายลิ้นแฉะแตะลงที่ยอดอกทั้งสองข้างแล้วดูดเม้มแบบหนักๆจนผมสะดุงในบางที

เขาทำทุกอย่างได้ดีจนผมปฏิเสธไม่ลง เคปลุกเร้าทุกห้วงอารมณ์ให้ปะทุออกมาราวกับเขื่อนที่กำลังแตกทะลัก รู้ตัวอีกทีร่างกายของผมก็เปลือยเปล่า รอยแดงเป็นทางยาวปรากฎอยู่ตั้งแต่ช่วงอกลงไปจนถึงหน้าท้อง ผมช้อนสายตามองเขาด้วยใจที่เต้นระรัวในตอนที่เคหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

“อะไรอะ..”

“เคจะเอาเก็บไว้ที่ห้องแว่น อย่าให้คุณพ่อกับคุณแม่มาเจอนะ”

“มันคือ..”

“เจลหล่อลื่น แว่นจะได้ไม่เจ็บ”

หน้าของผมร้อนอีกครั้งเมื่อเขาบีบมันใส่มือให้เห็น เนื้อเจลใสๆปรากฎอยู่ตรงหน้า มันทำให้ผมใจเต้นระรัวเพราะไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าตัวเองจะต้องใช้มัน

เอาจริงๆมันก็เหมือนในฟิคที่อ่านนะ ผมก็พอรู้ว่ามันจำเป็นมากๆสำหรับเซ็กส์ระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย แต่ก็แบบ.. พอเจอกับตัวเอง ทำไมมันถึงได้น่าอายขนาดนี้

“ดะ เดี๋ยว ..อ๊ะ”

เพราะคิดอะไรไปเรื่อยผมถึงได้ไม่ทันรู้ตัว เคเขาแยกขาทั้งสองข้างออกก่อนจะสอดนิ้วลื่นๆเข้ามาข้างในแบบไม่บอกไม่กล่าว ความเย็นนั้นทำให้หน้าท้องของผมขมวดเกร็ง เขากดนิ้วเข้ามาจนกระทั่งสุดข้อก่อนจะแช่เอาไว้แบบนั้นแล้วค่อยโน้มเข้ามาจูบกับผม

“อือ..”

มันไม่ฝืดแบบครั้งที่แล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าแบบนี้มันดีรึเปล่า เพราะเจลลื่นๆนั่นทำให้เคขยับนิ้วเข้าออกได้ง่ายมากกว่าเดิม ปลายนิ้วร้อนสะกิดเขี่ยอยู่ที่ตรงด้านใน ความเสียวแปลบๆทำให้ผมคุมเสียงร้องของตัวเองไม่ได้ และยิ่งเขาเจอจุดที่ใช่ เขาก็ไม่รีรอที่จะเล่นกับมันแบบรัวๆ

“เค อะ..ฮึก”

“ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ยครับ”

“ไม่ ..อ๊ะ เสียว..เสียวจัง”

ผมไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าพูดอะไรออกไป ร่างสูงขยับนิ้วเข้าออกจนได้ยินเสียงแฉะๆของเจลดังเข้ามาในหู มันแสนจะน่าอาย แต่บอกตามตรงว่าผมคุมตัวเองไม่ได้ แผ่นหลังแอ่นขึ้นจากเตียงในตอนที่รู้สึกเสียวจนต้องกัดฟันแน่น คราวนี้มันผ่อนคลายมากกว่าเดิมซะอีก จนผมรู้สึกราวกับว่ากำลังล่องลอยอยู่ในชั้นบรรยากาศ

“ขี้ยั่วไม่รู้ตัวเลยนะเราน่ะ”

“อะไรเล่า..ฮึก”

เขาหัวเราะออกมาอีกครั้ง คราวนี้ร่างสูงถอดนิ้วออกไปแล้วใช้สองมือปลดกระดุมของตัวเองออก เคย่อเข่าอยู่ตรงหน้าของผม ก่อนที่เขาจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้ววางลงบนหน้าท้อง

“ใส่ให้เคด้วยนะ”

“ห้ะ?”

มันคือถุงยาง

คราวนี้ผมรู้ว่ามันคืออะไร แต่แบบ..

ผมมองมันแบบอึ้งๆ ในขณะเดียวกัน ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า ผมเบือนสายตาไปทางอื่นเมื่อเห็นว่าท่อนเนื้อตรงกลางลำตัวนั้นบวมแดงมากแค่ไหนกัน มือหนากำมันเอาไว้พร้อมกับรูดขึ้นลงแบบยิ้มๆ

เขาไม่เคยจะอายเลยให้ตายเถอะๆๆๆ

แล้วทำไมต้องเป็นผมที่แทบมุดเตียงหนีตลอด!

“เร็วครับ” เคเร่งเร้าให้ผมฉีกซอง พร้อมๆกับมือหนาที่ยังคงสาวของตัวเองไปเรื่อยๆต่อหน้าของผม ภาพที่เห็นทำเอามือสั่นระริกไปหมด แต่สุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายจับมันมาแล้วค่อยๆรูดไอ้ถุงสีใสๆนี่คลุมมันลงไปอยู่ดี

“ในฟิคสอนให้ใส่ด้วยอ่อ เก่งจัง”

“เลิกล้อซักทีน่ะ” ความจริงผมก็ไม่ได้ใสอะไรขนาดนั้นซะหน่อย! แต่ถ้าถามว่าอายมั้ย.. ก็อายแหละ

 “ไม่ได้ล้อครับ นี่ภูมิใจจะตาย ทีแรกนึกว่าต้องสอนเยอะกว่านี้”

“อ๋อ ชอบคนแบบเด็ดๆสินะ”

“นั่นมันเมื่อก่อนแล้วน่า ตอนนี้ได้ขนาดนี้ก็หัวใจจะวายตายละครับ”

“พูดไปเถอะ..”

“ก็จริงๆ โคตรน่าปล้ำเลย”

“ฮื่อ..” เขาโน้มเข้ามาหาพร้อมกับแยกขาของผมออก เคแทรกตัวเข้ามาตรงกลางแล้วจับเอาตรงส่วนปลายถูไถไปมาอยู่ที่ตรงช่องทางร้อน

ผมเกร็งลำตัวจนเผลอจิกเข้าที่หลังของเขา ท่อนเนื้อแข็งตึงค่อยๆกดแทรกเข้ามาด้านในแบบช้าๆ แต่ทว่ามันกลับไม่ฝืดอย่างเช่นคราวก่อนที่เราทำกัน

“อ๊ะ..”

ความลื่นทำให้เขากดตัวเองเข้ามาได้ง่ายๆ เคแช่เอาไว้แบบนั้นสักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสูดปาก ท่าทางของเขาทำให้ผมเบือนหน้าหลับตาปี๋ ไม่ใช่ว่ามันแย่อะไร แต่เพราะอายจนไม่กล้ามองว่าเขาจะทำอะไรต่อไปมากกว่า

ผมสัมผัสได้ว่าตัวเองขมิบตอดเขาถี่แค่ไหนกัน มันไม่สามารถควบคุมอะไรได้ทั้งนั้น แม้กระทั่งตอนที่เขาล็อคขาเอาไว้แล้วเริ่มขยับ ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกัดฟันแล้วร้องครางอย่างเดียว

เสียวจัง

พอไม่เจ็บแล้วมัน.. ต้องขนาดนี้เลยหรอ

“เค..อ อ๊ะ”

ผมเหมือนจะตายอะ

เขาดันเข้ามาลึกสุดจนภายในท้องรู้สึกโหวงๆ ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปผ่อนลมหายใจในทุกครั้งที่กระแทกกายเข้ามาหา เขาเพิ่มจังหวะในการขยับให้หนักหน่วงมากกว่าเดิมเมื่ออะไรๆมันก็ไหลลื่นไปหมด

เคจับขาผมเอาไว้แน่น กล้ามเนื้อตรงท้องเกร็งจนขึ้นรอยนูนเมื่อเขาเขยื้อนกายแบบเป็นจังหวะถี่ เสียงทุ้มดังออกมาผสานกับเสียงร้องของผมเรื่อยๆ และเมื่อได้ฟัง.. บอกตรงๆเลยว่ามันทำให้ผมจมดิ่งเข้าสู่การหลงใหลในตัวเขาจนหาทางออกไม่เจอแล้ว

“เค อึก.. อื้อ”

“เจ็บมั้ย? ซี๊ด..”

“ไม่.. อ๊ะ- โอ๊ย ฮึก” ผมส่ายหน้ารัว พร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎออกมาจากริมฝีปากของร่างสูง แต่เพียงตอบแบบนั้นเขาก็เพิ่มจังหวะให้มันรุนแรงมากขึ้นไปอีก

ความรู้สึกเหมือนกับว่าถูกเหวี่ยงอยู่ในพายุลูกใหญ่ กายของผมสั่นไหวไปตามแรงโยก มันหนักหน่วงมากจนคว้าอะไรเอาไว้ได้ก็ต้องจับดึง มือซ้ายจิกทึ้งผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ในขณะที่มือขวาจับอยู่ที่ลำแขนแกร่งแล้วจิกมือลงไปด้วยความเผลอตัว

เขาดันเอ็นร้อนเข้ามาแบบถี่ๆ ทุกการกระแทกทำให้ผมเกร็งไปหมดด้วยความเสียวกระสัน เคบีบต้นขาของผมเอาไว้แล้วตั้งหน้าตั้งตาขยับโดยที่ไม่พูดอะไร ทั้งผมและเขาพร้อมใจกันพูดไม่ออก มีเพียงเสียงเนื้อที่กระทบกัน ผสานเข้ากับเสียงร้องครางอย่างลืมอายของผมเท่านั้น

และตอนนี้ผมว่าผมไม่ไหวแล้ว

“เค ..ฮึก เค มันจะ- อ๊า”

ผมปั้นคำพูดไม่ถูก รู้แต่ว่าไม่อยากให้เขาหยุดกระทำ ร่างสูงส่งมือมาสาวรูดที่ตรงส่วนนั้นให้อย่างรู้งาน ในขณะที่กายแกร่งก็ไม่ได้ลืมคงจังหวะในการขยับให้อยู่ในความเร็วเท่าเดิม

“รักเคป่าว อ่า.. จะไม่บอกจริงๆหรอครับ”

“ยะ..อย่าแกล้งเรา อ๊ะ”

“แว่นเร็ว.. ซี๊ด บอกหน่อย”

ผมอยากจะตีเขาจริงๆ แต่มันก็ทำไม่ได้!

เคไม่ได้ผ่อนจังหวะในการขยับลงเลยซักนิด มือของเขาก็เร่งให้มันเร็วขึ้นด้วย ไหนจะคำพูดออดอ้อนที่ดังออกมาเรื่อยๆนั่นอีก ทุกอย่างมันทำให้ความคิดของผมตีกันจนรวน

“เร็วแว่น บอกหน่อย..อืม”

ความเสียวแล่นขึ้นมากระจุกอยู่ที่ตรงหว่างขา และเคยังคงคะยั้นคะยอทั้งๆที่ไม่ได้ผ่อนจังหวะมือลง แต่ในหัวของผมอะ คิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

“น้องแว่น อย่าใจร้าย”

“ระ..รักดิ อื้อ! เค! มันจะออก อ๊ะ!”

ผมจิกมือลงกับเตียงแบบแรงๆ พร้อมกับกายที่แอ่นขึ้นในขณะปลดปล่อย ร่างสูงหยุดทุกจังหวะเพื่อสาวมือแบบรัวๆให้ในตอนสุดท้าย เพื่อให้ผมได้ปลดปล่อยออกมาแบบทุกหยาดหยด แล้วมันก็เสียวมากๆ ..จนลืมที่จะอายเขาไปเลย

“กว่าจะบอกนะแว่น ใจแข็งไปไหน”

“อ..อื้อ เค เราเหนื่อย”

ผมส่งมือไปดันหน้าท้องของเขาเอาไว้เมื่อเคเริ่มจะขยับต่อ ขาทั้งสองข้างถูกจับแยกให้กว้างกว่าเดิมพร้อมกับแรงเขยื้อนที่หนักหน่วงต่อจากเมื่อกี๊

“ทนนิดนึง ของเคยังไม่มาเลย”

“อึก อีก... อีกนานมั้ย” ผมกัดฟันแน่น กายสั่นไปตามแรงเขยื้อนอีกครั้ง และดูเหมือนว่ามันจะรุนแรงกว่าเดิมด้วยเพราะเขาต้องการไปถึงฝั่งฝัน

“นาน”

“โอ๊ย พอแล้ว..”

แต่คำตอบที่ได้รับทำให้ผมถึงกับร้องงอแง เคหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะพลิกตัวผมให้นอนคว่ำราบไปบนเตียง กายแกร่งเคลื่อนขึ้นมาคร่อมทับอยู่ตรงสะโพกแล้วกดเอ็นร้อนแทรกเข้ามายังช่องทางเดิมทีเดียวจนสุด

“อ๊า..เค”

โอ๊ย ท่านี้มันลึกจัง

“แว่นอย่าหมดแรงดิ เคขยับอยู่คนเดียวเลยเนี่ย”

“เรา..อ๊ะ ไม่ไหวจริงๆนะ ฮึก เค..”

ผมว่าผมตายแน่ๆ

ผมตายแน่ๆเลย

ฮือ ทำไมเขาอึดจัง

“ฝึกให้ชิน ไว้จะให้ขึ้น”

“ห้ะ? อ..อ๊ะ ไม่เอา”

“ไม่เอาตอนนี้ ตอนหน้าก็ไม่รอดหรอก”

 ทำไมเขาเป็นคนแบบนี้เนี่ย!!

ฮื่อออออ

เห็นหน้านิ่งๆแบบนั้น... พออยู่บนเตียงแล้ว เชื่ออะไรไม่ได้ซักอย่างเลย!!

 talk : พี่อู๋เขาแม่นปะล่ะ 555555555555555555

tag #ดิวเด๋อ