Episode 27 - ก็คนเขาไม่เคย

I AM DEW

Episode 27

ก่อนอ่านตอนนี้ อ่านดิวเด๋อ ในจอยลดาตอนที่ 27 ก่อนนะคะ

 

By K

 

“ยังคิดมากอยู่หรอ?”

ผมเป็นฝ่ายเอ่ยถามเมื่อพบว่าในห้องมีแต่ความเงียบ เราทั้งสองคนนอนอยู่ด้วยกันบนเตียงกว้าง เขานอนหงาย และผมเองก็นอนหงายเช่นกัน

ภายในห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากทางด้านนอกส่องเข้ามารำไร และผมรับรู้ได้แค่ความอุ่นจากมือของเราที่สัมผัสกันไว้เท่านั้น

เป็นเรื่องดีที่พ่อและแม่ของเขาไม่ค้านอะไรเกี่ยวกับการคบกันของพวกเรา ถึงแม้ว่าแวบแรกพวกท่านจะมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสบายใจเนื่องจากเห็นรอยแผลที่ยังไม่จางไปจากหน้าของผมก็ตามที เรื่องนั้นซีเป็นฝ่ายอธิบายเองว่ามีปัญหากันเพียงเล็กน้อย และหลังจากนั้นผมก็โดนติมาอีกนิดหน่อย ด้วยความที่ทั้งพ่อและแม่ของเขาเป็นห่วงนั่นแหละครับ

ตัวผมเองก็ยอมรับฟังและเก็บเรื่องทั้งหมดมาคิด มันเป็นความจริงที่ว่าตอนนี้เราไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว เพียงได้ยินประโยคที่พ่อแม่ของเขาปิดท้ายกับเราว่า ‘ฝากดูแลน้องซีด้วยนะ’ ผมก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เป็นแค่คนตัวเล็กๆคนหนึ่งอีกต่อไป เพราะผมจะต้องโตขึ้นมากกว่าเขา จะได้โอบล้อมร่างกายของอีกฝ่ายเอาไว้และปกป้องให้ได้

ผมว่าผมต้องไม่ทำให้พ่อแม่ของซีผิดหวัง

“หือ?” เขาตอบกลับมาแบบนั้น เรียกให้ผมกระชับมือที่ประสานเอาไว้เข้าหากันแล้วเป็นฝ่ายเขยิบเข้าไปใกล้

“ก็แว่นเงียบไม่พูดอะไรเลยอะ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”

“ก็.. เปล่าอะ”

เขาตอบกลับมาแบบอ้ำอึ้ง ผมจ้องหน้าเขาผ่านแสงสว่างเพียงน้อยนิด เราทั้งคู่สบตากันท่ามกลางความเงียบ ในตอนนี้เขาไม่ได้ใส่แว่นเพราะมันใกล้จะถึงเวลานอนแล้ว แต่เพียงแค่ได้เห็นรางๆแบบนี้ ผมก็สัมผัสได้อยู่ดีว่าอีกฝ่ายน่ารักยังไง

“ยังสงสัยอะไรอยู่รึเปล่า”

“หือ”

“เกี่ยวกับเรื่องนี้ไง”

“…”

“แว่นไม่สบายใจอะไรก็พูดได้หมดเลยนะ” ผมจับหน้าเขาให้หันมามองกัน มือประคองไว้ตรงข้างแก้มเนียนแล้วลูบเบาๆเพราะอยากให้เขาสบายใจได้แบบจริงๆ “ถ้าเก็บไว้คนเดียวบางทีเคก็ไม่รู้ว่าแว่นคิดอะไรอยู่”

“เราแค่สงสัยว่ามันจะง่ายแบบที่เคบอกจริงๆหรอ” เขาขยับปากพูดอุบอิบ ร่างเล็กถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วขยับเข้ามาใกล้ผมอีกนิด

“ง่ายดิ”

“ก็ตอนมีเรื่องถ้าเคไม่ไปกับพวกพี่เขา เขาจะไม่หาว่าเคทิ้งหรอ”

“ไม่รู้สิ”

“…”

“แต่เคจะแคร์แค่พวกพี่เขาไม่ได้อะ ถ้าตัดสินใจจะมีแฟนแล้ว ก็ต้องแคร์อย่างละครึ่ง” ผมหัวเราะ พอพูดจบแว่นก็เขยิบเข้ามาใกล้อีก ผมเลยฉวยโอกาสด้วยการใช้จังหวะนี้ดึงเขาเข้ามากอดแล้วกดให้หัวอีกฝ่ายจมลงมาในอก

“เราไม่อยากให้เคโดนพี่เขาโกรธ หรือไม่พอใจ”

“พวกพี่เขาเข้าใจได้อยู่แล้ว จริงๆ.. ถ้าจะมีเรื่องกันเคก็ไปด้วยได้”

“…”

“แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องของผม ผมก็จะไม่ตีกับใครครับ”

“ปกติเคโมโหง่ายหรอ เราเพิ่งเคยเห็น” เขาเงยหน้าขึ้นมามอง ตาเรียวกะพริบปริบๆ โคตรเหมือนลูกหมาที่กำลังอยากอ้อน “ที่ผ่านมาเรานึกว่าเคใจเย็นมาตลอด”

“ก็เข้าใจถูกแล้วมั้ง ฮะๆ ปกติเคเป็นคนใจเย็นนะ” ผมเกลี่ยมือไปตามหน้าผากของเขา “แต่อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นหวงมากๆ เลยคุมตัวเองไม่ได้”

“อะไรเล่า..”

“ก็มีอยู่คนเดียวอะ ไม่ให้หวงคนนี้ให้ไปหวงคนไหน”

เขาเม้มริมฝีปาก เพราะความมืดทำให้ผมไม่สามารถมองเห็นได้ว่าหน้าเขาแดงหรือไม่ แต่จากประสบการณ์ที่ผ่านมาก็ทำให้เดาได้ว่าคนอย่างแว่นน่าจะเขินจนเลือดลามไปถึงใบหูแล้วล่ะมั้ง

ผมมองหน้าเขาอยู่แบบนั้น พอพูดถึงตรงนี้สีหน้าของเขาก็ดูผ่อนคลายลงจากเดิมเยอะเลยทีเดียว ผมเพิ่งจะเข้าใจได้ว่าตอนที่มีใครสักคนเป็นห่วงเนี่ยมันรู้สึกดียังไง คงไม่ต่างอะไรจากที่ไอ้หมอกบอกสักเท่าไหร่ มันเป็นคำพูดที่อธิบายออกมาไม่ถนัดนัก แต่ถ้าจะให้นิยามออกมาเป็นคำพูดหนึ่ง ก็คงจะรู้สึกว่า.. เรามีค่าขึ้นมาบ้างล่ะมั้งครับ

เขาทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้

ทำให้ผมรู้สึกอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนคนหนึ่ง

ถึงแม้ว่าความจริงแล้วผมจะเป็นแค่เด็กม.ปลายธรรมดาๆคนนึง แต่พอคบกับเขา ผมก็รู้สึกว่าชีวิตของผมก้าวขึ้นไปอีกขั้น ทั้งในด้านความคิดแล้วก็ด้านความรู้สึก

“เค”

“หืม?” ความคิดของผมขาดห้วงไปเมื่อได้ยินเขาเรียก ผมจ้องหน้าร่างเล็กก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

“คิดอะไรอยู่?” เขาถามเสียงเรียบ ซีทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็เม้มริมฝีปากเอาไว้เหมือนเก่า

“ก็คิดว่าโชคดีที่แว่นเลือก”

“หือ?”

“ลองคิดดูว่าถ้าแว่นไปกับคนอื่น เคน่าจะอยู่ไม่ได้” จนถึงตอนนี้เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ แว่นอมยิ้มแล้วใช้มือดันมาที่อกของผม ท่าทางน่ารักนั้นเรียกให้ผมดึงเขาเข้ามากอดเอาไว้แน่นๆ ก่อนจะกดจมูกหอมลงไปที่แก้มทั้งสองข้างด้วยความหมั่นเขี้ยว

“ฮื่อ..”

ตัวของเขาโคตรหอม จากที่กะเอาไว้ว่าจะฟัดเล่นๆแค่สองสามที สุดท้ายแล้วผมก็หยุดไม่ได้ ปลายจมูกยังคงกดอยู่ที่แก้มของเขา สูดดมเอาความหอมราวกับเด็กน้อยเข้ามาจนเต็มปอด พร้อมกับอ้อมแขนที่กอดรัดร่างเล็กเอาไว้จนไม่มีที่ว่าง

แว่นดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด เขาหัวเราะคิกคักเมื่อผมฟัดจมูกลงไปแถวๆคอ หลังจากนั้นก็หดตัวหนีเมื่อพบว่ามันคงจั๊กจี้ ท่ามกลางความมืดและบ้านที่เงียบสงบมีเพียงเราสองคนที่ยังคงไม่เข้าสู่ห้วงนิทรา ผมจำต้องแนบริมฝีปากเข้าหาเขาเพื่อปกปิดเสียงหัวเราะนั้นเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นพ่อและแม่ของเขาอาจจะตื่นขึ้นมาได้

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากำแพงบ้านของเขาหนาเท่าไหร่ แต่ที่รู้แน่ๆคือห้องนอนของคุณพ่อและคุณแม่อยู่ติดกับห้องที่เรานอนอยู่นี่เลย พอรู้แบบนั้นมันก็อดที่จะระแวงไม่ได้ว่าเราจะทำอะไรดังเกินไปรึเปล่า

“อือ..” ผมแนบริมฝีปากเอาไว้ในขณะที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเสียงครางนั้นดังเข้ามาในหูถึงได้รู้ว่าตัวเองเคลิ้มไปกับจูบที่แสนจะธรรมดาๆนี้ซะงั้น ผมเป็นฝ่ายสอดปลายลิ้นเข้าไปหาเขาโดยที่ไม่ทันได้คิด ความอ่อนนุ่มและชื้นแฉะที่สัมผัสได้ทำเอาหัวใจพองโตขึ้นมาได้ง่ายๆ ครั้งนี้ไม่ใช่จูบแรกของเราทั้งสองคน แต่มันก็ทำให้ผมยังคงตื่นเต้นราวกับไม่เคยทำมันมาก่อน

ร่างเล็กแตะลิ้นมาตวัดตอบกลับอย่างเงอะๆงะๆ ซีตัวแข็งทื่อจนผมสัมผัสได้ว่าเขาโคตรจะเกร็ง มือบางกำเสื้อของผมเอาไว้แน่นก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรรุนแรง

แล้วก็เหมือนว่าผมจะเป็นโรคจิต..

บอกตรงๆว่ายิ่งเห็นเขาไม่ประสีประสาเท่าไหร่ ไฟร้อนๆที่อยู่ข้างในใจมันก็เริ่มลุกโชน

“อื้อ!”

ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เป็นฝ่ายพลิกขึ้นไปคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ผมบดริมฝีปากเบียดจูบเข้าหาเขาจนอีกฝ่ายจมลงไปกับหมอน มันยังคงเหมือนเดิมที่เขารับจูบผมไว้ไม่ทัน ซีวางมือเอาไว้บนอก ก่อนจะดันออกเป็นพักๆ แต่สุดท้ายเขาก็เปลี่ยนเป็นขยำเสื้อของผมจนยับเมื่อไม่อาจต้านทานเอาไว้ได้

ผมดูดเม้มริมฝีปากบางนั้นจนบวมเจ่อ เกิดเป็นเสียงดังก้องเข้ามาในหู แล้วมันก็ทำให้เขาครางฮือออกมาอีกหน ซีเผยอปากหอบหายใจอย่างรุนแรงเมื่อผมเปิดโอกาสออกให้ แต่วินาทีถัดไปผมก็รีบทาบทับเข้าหาใหม่แล้วตวัดลิ้นเข้าไปรุกแบบหนักหน่วง จนเขาเผลอกอดผมเอาไว้แน่นๆ

น่าแปลกที่วันนี้ร่างเล็กไม่ยักจะห้าม..

ผมจูบเขาซ้ำๆ จนแรงเสียดสีทำให้สัมผัสได้ว่ากลีบปากบางเริ่มจะอุ่นร้อน ร่างเล็กหลับตาขมวดคิ้วมุ่นเมื่อผมเป็นฝ่ายผละออกมาแล้วกดจมูกซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอต่อ ที่ตรงบริเวณนี้หอมมากเสียจนทำเอาความยับยั้งชั่งใจในอกปลิวหายไปจนหมด

ซียังคงนอนนิ่ง ผมเหลือบมองหน้าเขาเป็นพักๆในขณะที่กดริมฝีปากจูบไปตามใบหูและลำคอ ในใจก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่เขาจะเอ่ยปากห้าม

แต่ไม่..

เขาไม่ร้อง

ไม่พูดอะไรทั้งนั้น

ร่างเล็กนอนหลับตานิ่งปล่อยให้ผมล่วงเกินอยู่หลายนาที จนกระทั่งมันเลยเถิดไปไกล รู้ตัวอีกทีมือของผมก็วางอยู่บนแผงอกบาง ปลายนิ้วลากไปตามผิวกายเนียนละเอียดก่อนจะหยุดอยู่ที่ตุ่มไตนูนแข็งตรงกลางนั้น

“ฮื่อ..”

เขาร้อง.. ส่วนผมก็ได้แต่บ่นกับตัวเองในใจ

ชิบหายละ

เจลไม่มี

ถุงยางอยู่ในรถ

บอกเลยว่านี่คือความชิบหาย

ในห้องนอนของเขาจะมีเจลหล่อลื่นได้ยังไง แล้วนี่ยิ่งเป็นครั้งแรกด้วย ถ้าไม่ใช้มีหวังแว่นต้องโคตรเจ็บแน่ๆ ผมรับประกันได้เลยว่าวันพรุ่งนี้เขาต้องเป็นไข้และอาจจะลุกไม่ไหว

ไอ้เหี้ยเค

พรุ่งนี้ไปโรงเรียน

มึงหยุด!

“เคว่าเราควรนอนอะ”

ผมกลั้นใจถอนตัวเองออกมาจากความหอมนั้น การหอบหายใจที่รุนแรงและความปวดหน่วงๆบริเวณกลางลำตัวเป็นสิ่งที่ตอกย้ำได้ชัดเจนว่าเมื่อกี๊ผมเกือบจะปล้ำเขาอยู่แล้ว ไม่น่าเชื่อว่าแว่นตอนนอนนิ่งๆจะทำให้มีอารมณ์ได้มากขนาดนี้ ทั้งๆที่ปกติผมชอบคนที่ยั่วๆนะ แต่ดูเหมือนว่าพอเป็นแบบนี้แล้วผมอาจจะต้องทบทวนสเป็คของตัวเองใหม่

“อะ..อะไร?”

“ดึกแล้วไงครับ นอนกัน” ผมตัดสินใจตัดบทลงแบบดื้อๆ ก่อนจะเคลื่อนกายออกมาจากการคร่อมเขาไว้แล้วเปลี่ยนมานั่งอยู่ข้างๆ ในขณะที่แว่นกัดริมฝีปากของตัวเองแล้วลุกขึ้นมาด้วยเช่นกัน

ภายในห้องเต็มไปด้วยความเงียบสงัด ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นระรัวเพราะทำตัวไม่ถูก รวมทั้งความปวดหน่วงๆที่บริเวณตรงนั้น

ผมว่าผมนอนไม่หลับ

ผมต้องไปห้องน้ำอะ

“แว่น”

“...”

“จะนอนเลยปะครับ?” ผมหันไปคุยกับเขา แต่อีกฝ่ายกลับเหลือบตาขึ้นมามองแบบที่ไม่พูดอะไร ซีเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง สายตาที่เขามองมาทำให้ผมหัวเบลอไปชั่วขณะหนึ่งแล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อ

คือ..

หรือว่าเมื่อกี๊ผมทำมากไป

แต่ความจริงเราสองคนเคยทำมากกว่านี้แล้วนะ เขาก็ไม่น่าจะโกรธรึเปล่า

“ถ้าแว่นจะนอนเลย เดี๋ยวเคส่งแว่นนอนก่อน”

“แล้วเคจะไปไหน?”

ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่าว่าน้ำเสียงของเขาแข็งกว่าเดิมนิดหน่อย แต่พอเห็นว่าสายตาที่มองมาดูจะเคืองไม่น้อย ก็เลยทำให้ผมต้องยกมือขึ้นมาเกาหัวด้วยความไม่เข้าใจ

“คือ..ก็” ผมอึกอัก จะให้ตอบว่ายังไงดีวะ ถามจริงดิ? คือเมื่อกี๊เขาน่าจะสัมผัสได้ว่ามัน.. ตื่นแล้ว เขาก็น่าจะรู้ดิว่าผมจะไปทำอะไร

ก็ไปทำเหมือนเดิมนั่นแหละ

เหมือนวันนั้นไง

“ไปห้องน้ำ..ครับ” ผมตอบไปตามความจริง พอเป็นแบบนั้นแว่นก็หน้ามุ่ยกว่าเดิมซะอีก ร่างเล็กดึงขาเข้ามากอดเอาไว้ก่อนจะกดคางลงชิดเข่า ทั้งห้องเต็มไปด้วยความเงียบเมื่อเขาไม่ยอมพูดอะไรออกมา ส่วนผมก็เริ่มจะทำอะไรไม่ถูก

“คือแว่น..”

“เราไม่น่าปล้ำใช่มะ?”

“ห้ะ?”

“เคถึงไม่ทำอะ?”

“เดี๋ยว”

ผลุบ!

เขาดึงผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้จนถึงปาก พร้อมกับนอนตะแคงหันหลังให้กับผม ร่างเล็กขดตัวจนกลายเป็นก้อนกลมๆ ส่วนผมก็หลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่พอเมื่อเขยิบเข้าไปใกล้แล้วแตะเบาๆเขากลับสะบัดหนีซะงั้น

“คิดไรเนี่ย เคไม่ได้..”

“เออเรารู้ ช่างมันเถอะ เคอยากจะไปทำไรก็ไปเลย”

“เดี๋ยวดิ นี่คืองอนจริงอ่อ?” มันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ถึงแม้จะรู้ว่าเขาโคตรงอนก็เถอะ แต่พูดกันตรงๆ ทำไมท่าทางแบบนี้โคตรจะน่ารักเลยว่ะครับ

“ขำอะไร?”

“อยากให้ทำหรอ?”

“...”

เขาไม่ตอบคำถาม แต่กลับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงปลายจมูก ร่างเล็กฮึดฮัดจนผมเริ่มจะขำไม่ออก จนสุดท้ายก็ตัดสินใจเคลื่อนกายไปกอดเขาเอาไว้ทั้งผ้าห่มแล้วซุกจมูกลงที่ซอกคอ

“แว่น”

“เราจะนอนแล้ว ง่วง”

“ไม่เอาดิ ยังนอนไม่ได้” ผมอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้จริงๆ ร่างเล็กครางฮือออกมาเมื่อผมสวมกอดเขาเอาไว้แน่นขึ้น ปลายจมูกยังคงกดซุกไว้ที่ตรงซอกคอ ก่อนจะฟัดไปมาเบาๆเพื่อให้เขายอมคลายผ้าห่มออก

“เราง่วง เคจะไปห้องน้ำก็ไปดิ

“ไม่ใช่เคไม่อยากทำ แต่ถ้าทำแล้วพรุ่งนี้แว่นไปโรงเรียนไม่ไหวทำไงอะ?”

“ไม่ต้องพูด”

“เอ้า เคพูดจริงนะ”

“งั้นก็รอเราปิดเทอมก่อนค่อยมานอนด้วยกัน ถ้าเคจะมานอนด้วยแล้วหนีไปเข้าห้องน้ำเรื่อยๆงี้ก็ไม่ต้องมา จะมาทำไมอะ อยู่บ้านไปก็ได้ถ้างั้น”

อ้าว..

เขางอนจริงจังด้วยว่ะ

แต่โอ๊ย

ผมหยุดขำไม่ได้

ทำไมเขาต้องน่ารักแบบนี้อะ

“แฟนครับ ไม่เอา ไม่งอนดิ”

“เราง่วง จะนอนแล้ว” ซียังคงดึงดันไม่เลิก เขาพยายามบิดตัวหนีออกจากกอดของผม ร่างเล็กใช้แรงทั้งหมดที่มีส่งมายังแขนแล้วใช้มันผลักผมออก แน่นอนว่าแรงของเขาไม่อาจจะต้านทานผมเอาไว้ได้หรอก แต่ท่าทางงอนๆ ริมฝีปากเชิดๆนั่นก็ทำให้อดที่จะฟัดไม่ได้เหมือนกัน

“แว่น ไม่งอนเร็ว”

“ปล่อยนะ!”

“ใครว่าไม่น่าปล้ำ โหย”

“ก็เคไง! เคบอกเองว่าเราไม่น่าปล้ำ ก็ไม่ต้องมายุ่งดิ” เขาพูดเสียงดังจนผมกลัวว่ามันจะได้ยินไปที่ห้องอื่น แต่ดูเหมือนแว่นจะลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง ร่างเล็กยังคงดิ้นไปเรื่อยในขณะที่ผมพยายามกดเขาให้นอนหงายแล้วยันตัวขึ้นไปคร่อม

“เคก็พูดไปงั้นอะ จริงๆอยากปล้ำจะตาย”

“ไม่ต้อง!”

“แว่น”

“ออกไปเลย จะนอน”

“ไม่ให้นอน จะเอา”

“อื้อ!”

ผมแนบปากเข้ากับเขาในทันที ต่อจากนั้นก็มีทั้งแรงดันแรงผลักมากองรวมกันอยู่ที่หน้าอกเต็มไปหมด แว่นทั้งร้องท้วงทั้งดีดดิ้นแต่เขาไม่อาจสู้แรงผมได้

ริมฝีปากเล็กถูกดูดเม้มแบบหนักหน่วงมากกว่าในตอนแรกที่เราจูบกัน ผมฉวยโอกาสในตอนที่เขาอ้าปากเตรียมจะด่าแทรกปลายลิ้นเข้าไปกวาดต้อนด้วยความรวดเร็ว ยิ่งเขาถดหนีผมก็ยิ่งดุนดันเข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น สูบเอาลมหายใจของคนตัวเล็กเข้ามาครองเอาไว้จนแรงขืนเริ่มจะลดผ่อน

จากจูบที่หนักหน่วงในตอนแรกเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนเพียงเสี้ยววินาที ผมทำให้เขาเคลิ้มไปกับการกระทำทุกอย่างจนร่างเล็กเผลอแตะปลายลิ้นตวัดตอบกลับมาเป็นพักๆ ในขณะที่ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกดึงออกไปเพื่อเปิดทางให้กายได้แนบกันเหมือนเก่า

“อึก..อือ” ร่างเล็กสวมแขนกอดผมเอาไว้แน่นพร้อมทั้งจูบตอบกลับมาแบบไม่ประสีประสา ลิ้นบางตวัดตอบกลับมาเงอะๆงะๆ และเพื่อเป็นการเช็กว่าอารมณ์เมื่อสักครู่ของเขาหมดไปหรือยัง ผมจึงลากมือลงไปคลำอยู่ที่ตรงกลางลำตัวแล้วออกแรงขยำมันเป็นจังหวะ

“อื้อ..”

เขายังไม่ได้อ่อนตัวลงมากขนาดนั้น

รสจูบที่ร้อนกว่าเดิมปลุกให้มันแข็งสู้มือขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย ซีบิดตัวดิ้นท่ามกลางการถูกครอบครอง ร่างเล็กตกอยู่ในอาการเกร็งอีกครั้งเมื่อผมล้วงมือเข้าไปในกางเกงนอนแล้วแตะปลายนิ้วเข้าหาแบบที่ไม่มีอะไรมาขวางกั้น

“ฮื่อ..เค”

“ชู่ว..” ผมกำรอบเนื้อร้อนเอาไว้แล้วขยับข้อมือเป็นจังหวะเนิบนาบ ที่ปลายนิ้วแตะลงบนรอยแยกพร้อมกับบดคลึงไปมาจนกระทั่งสัมผัสได้ถึงน้ำแฉะๆที่ไหลออกมาซึม

ร่างเล็กนิ่วหน้าก่อนจะกัดริมฝีปาก เขาดูกลัวเวลาที่ผมกระทำอะไรต่อมิอะไรตามประสาของคนที่ไม่เคย แต่ในเมื่อเขาไม่ห้ามและอยากให้มันเกิดขึ้น

ผมก็จะไม่ปฏิเสธว่าผมก็อยากทำมันเหมือนกัน

“พอ..พอแล้วดิ ฮึก”

“อยากให้พอ?”

“มะ ไม่ใช่”

“แว่นจะจับของเคก็ได้นะ ยังไงเราก็เป็นแฟนกันอยู่แล้ว”

ผมแกล้งดึงมือของเขามาวางทาบที่ของตัวเอง ทันใดนั้นร่างเล็กก็ครางท้วงออกมาอีกหน เขาพยายามจะชักมือกลับ แต่ผมเห็นว่าท่าทางนั้นโคตรจะน่าแกล้งถึงได้บังคับให้เขาจับมันเอาไว้แบบนั้น

“เค..”

ฝ่ามืออุ่นๆแนบเข้ากับเนื้อทั้งลำเมื่อผมดึงมันออกมาจากกางเกงนอน แว่นหลับตาปี๋เมื่อผมบอกให้เขารูดขึ้นลงเป็นจังหวะ ร่างเล็กไม่ยอมมองมัน บอกตามตรงว่าผมอยากจะแกล้งเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็ห้ามใจไว้ก่อน เก็บไว้รอบหน้าก็แล้วกัน

“จะทำ..ไร เค”

“ทำให้ดูก่อน แล้วรอบหน้าคุณต้องทำให้ผมนะครับ”

เขาเบิกตากว้างเมื่อผมร่นตัวต่ำลงไปแล้วแยกขาทั้งสองข้างออก ร่างเล็กรีบส่งมือมาปิดแต่เขาไม่ทันผมหรอก ข้อมือบางถูกคว้าเอาไว้กลางอากาศพร้อมกับใบหน้าที่ก้มลงต่ำ เพียงแค่นั้นเข่าทั้งสองข้างก็ปิดเข้าหากัน แต่เขาอาจจะลืมไปว่าตัวของผมแทรกกลางอยู่ตรงนี้

ยังไงก็หนีไม่รอดแล้วครับ

“เคอย่า.. ไม่เอา-อ๊ะ”

ร่างเล็กรีบดึงหมอนมาปิดหน้าเมื่อผมส่งส่วนอ่อนไหวของเขาเข้ามาในปาก ด้วยความที่เป็นผู้ชายเหมือนกันทำให้ผมรู้ดีว่าเขาจะรู้สึกยังไง หน้าท้องบางหดเกร็งเมื่อผมทำเพียงเม้มเบาๆอยู่ที่ตรงส่วนปลาย ขาทั้งสองข้างของเขาเกร็งแน่น เสียงครางอื้อดังออกมาให้ได้ยินพอหอมปากหอมคอเนื่องจากมีหมอนใบใหญ่ปิดมันเอาไว้

น่าเสียดาย

ความจริงผมก็อยากเห็น

แต่วันนี้จะไม่บังคับอะไรมากเพราะไม่อยากให้เขากลัวจนเกินไป

ร่างเล็กจิกปลายเท้าลงกับเตียงในตอนที่ผมผงกหัวขึ้นลง เขากำมือเข้ากับหมอนใบใหญ่จนมันขึ้นรอยยับ ในขณะที่ส่วนปลายนั้นขับน้ำหนืดๆออกมาเรื่อยๆ ทำให้ผมรู้ดีว่าเขาเสียวมากแค่ไหนกัน

แต่ผมเนี่ยปวด

“อ๊ะ..ฮึก เค พอแล้ว”

เพียงเขาบอกแค่นั้นผมก็เพิ่มจังหวะในการใช้ปากให้เร็วกว่าเดิม มือบางส่งมาดันที่ตรงข้างแก้มแต่ผมเลือกที่จะฉุดมันไว้อีกหนแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำต่อ ความลื่นจากน้ำลายทำให้มันไม่เป็นอุปสรรค ผมดูดเม้มที่ตรงส่วนปลายแบบหนักๆ ใช้ลิ้นดุนอยู่ที่รอยแยกนั้นจนกระทั่งสะโพกบางยกลอยขึ้นจากเตียง

ร่างเล็กบิดดิ้นพร้อมกับพยายามถดหนี ผมล็อกต้นขาของเขาเอาไว้แน่นๆแล้วใช้แก้มตอดที่ตรงส่วนนั้นแบบแรงๆจนกระทั่งเขาทนไม่ไหว

“อ๊ะ-เค.. เค” น้ำร้อนๆพุ่งออกมาจากตรงส่วนปลาย และบัดนี้มันอยู่ข้างในริมฝีปาก ผมเหลือบตาขึ้นมองหน้าเขาก่อนจะกระตุกยิ้มให้ แสงไฟจากด้านนอกทำให้เห็นแวบหนึ่งว่าหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ มันดูน่ารักและอยากจะมองนานๆ แต่ผมกลับรอช้าไม่ได้

ผมใช้น้ำที่เขาปล่อยออกมาชโลมไปทั่วก้านนิ้วก่อนจะจับให้ขาเรียวแยกออกอีกครั้ง ไม่รู้ว่ามันจะมากพอรึเปล่าแต่ก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาได้แล้วในเวลาแบบนี้

“ถ้าเจ็บบอกนะ เคจะหยุด”

แว่นพยักหน้าลงเนิบนาบก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดปาก แอบเห็นเขาขมวดท้องเกร็งเมื่อผมสอดปลายนิ้วเข้าไปยังช่องทางอันคับแคบนั้น ผิดกับผมที่ใจเปลี่ยนเป็นเต้นระรัวเพราะมันโคตรจะฟิต

เชี่ย

เขาไม่เคยจริงด้วย

ชิบหายแล้ว

ชิบหาย

“เจ็บ..”

“ให้หยุดมั้ย?”

“ไม่เอา..”

“ถ้าแค่นี้เจ็บ เคจะใส่ของเคเข้าไปได้ไงอะ เมื่อกี๊แว่นจับยังเต็มมือ”

“ฮื่อ” เขาดึงหมอนมาปิดหน้าด้วยความอายอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมเคลื่อนตัวขึ้นไปดึงมันออกแล้วทาบริมฝีปากเข้าไปแทน

บอกตรงๆว่าภายในใจร้อนมากจนแทบระเบิด ความปวดหนึบที่ตรงกลางหว่างขาเป็นตัวเร้าให้ผมอยากรวบรัดขั้นตอนนี้ให้เสร็จสิ้นแต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งในตอนที่ช่องทางร้อนกระตุกตอดอย่างแรงที่ตรงก้านนิ้วมันก็ทำให้เสียวแปลบขึ้นมาจนถึงหน้าท้อง

ผมทำให้เขาเคลิ้มอีกครั้ง ทั้งๆที่ข้างในหัวพยายามบอกให้ตัวเองใจเย็น ช่องทางนิ่มๆขยายตัวจนขยับได้ง่ายขึ้นพอถึงเวลาที่พอเหมาะพอควร แต่มันยังไม่น่าจะเพียงพอที่จะกระทำ

ไอ้เหี้ย

ทำไมจู่ๆผมก็เครียด

คือถ้าถามว่าอยากทำมั้ย ก็อยาก

แต่ผมไม่อยากให้เขาเจ็บเลย ให้ตายเถอะ

“เคจะทำยัง?”

เขาถามเสียงแผ่วเมื่อเห็นว่าผมนิ่งไป ร่างเล็กวางมือลงบนแขนก่อนจะจิกเล็บลงมาเมื่อผมขยับนิ้วไปโดนจุดที่ตรงด้านใน

“แว่นไปโรงเรียนไม่ไหวแน่”

“เรารู้แล้วว่าครั้งแรกมันจะเจ็บ ถ้าเคอยากทำเคก็ทำดิ”

“ห้ะ?”

แล้วทำไมเขาต้องมีอะไรให้ผมตกใจทุกครั้งด้วยวะ

“อะไรเล่า..”

“อย่าไปพูดงี้กับใครนะรู้ปะ?” ผมถอนนิ้วออกมาแล้วจับขาของเขาแยกออก แว่นเบือนหน้าหนีอีกครั้งเมื่อแสงไฟจากด้านนอกมันสะท้อนเข้ากับแกนร้อนแบบพอดิบพอดี เมื่อมองจากตรงนี้ผมถึงได้รู้ว่ามันโคตรบวม เออคือผมโคตรจะมีอารมณ์ ผมโคตรอยากทำ แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวเขาเจ็บเนี่ย

“จะให้พูดกับใคร พูดกับเคคนเดียวนี่แหละ”

“รักตายเลยครับ มีเมียน่ารัก”

“เมียอะไร!”

“เสียงดังทำไม ก็เนี่ยจะทำให้เป็นเมียแล้วไง”

“อ..โอ๊ย”

ผมกดส่วนปลายเข้าไปด้านในแบบช้าๆหลังจากที่พูดจบ ทันทีที่ได้ยินเสียงเขาร้องใจมันก็ยวบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ช่องทางของเขาบีบรัดอย่างแรงจนผมเองก็รู้สึกเจ็บ ส่วนหัวเสียบคาอยู่ตรงนั้นแล้วก็ไม่รู้ว่าควรถอนออกไปหรือไม่ แต่ซีกลับดึงแขนของผมเอาไว้แล้วพูดเบาๆออกมาว่า

“เรา..ไหวนะ”

“หรอ?”

“ฮึก..โอ๊ย”

เชี่ยละ

ผมควรหยุดมั้ยเนี่ย

“เค เรา..อื้อ”

ผมกลั้นใจดันตัวเองเข้าไปต่อ ในขณะที่เขาน้ำตาคลอเบ้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ช่องทางร้อนมันตอดตุบๆจนไม่อาจถอยหลังได้อีก ผมลูบที่ตรงข้างแก้มของร่างเล็กเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวลงไปกอดเขาเอาไว้แล้วกดแช่ตัวเองเอาไว้แบบนั้น

“อยากให้หยุดมั้ยครับ?”

“ม..ไม่”

“แน่ใจนะ?”

“เคทำเลย อึก.. รอบต่อไปมันจะเจ็บมั้ยอะ?”

“เท่าที่เคยทำมาก็เสียวกันหมดนะ” ผมหัวเราะก่อนจะจูบหน้าผากเขาไปทีนึง ความรู้สึกทุกอย่างตีกันอยู่ข้างในอก จนสุดท้ายผมก็ตัดสินใจขยับเอวเบาๆเพื่อลองเชิงว่าเขาจะบ่นอะไรรึเปล่า

ร่างเล็กเม้มริมฝีปากเข้าหากันในขณะที่ผมกดสะโพกเข้าออก แรงเสียดสีและความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำให้มันเป็นไปได้ยาก หากแต่ความลื่นจากน้ำที่ซึมออกมาตรงส่วนปลายเรื่อยๆก็ทำให้ความลำบากลดลงเล็กน้อย

ผมกดจมูกอยู่ที่ข้างแก้มของเขาก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความเสียวกระสัน แขนเรียวสวมกอดผมเอาไว้แน่น เล็บคมๆจิกลงมาที่ตรงแผ่นหลังในทุกๆครั้งที่ผมเขยื้อนกายไปมา แต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บ

ความเสียวทำให้สติที่คุมได้ในตอนแรกมันเตลิดไปไกล ผมสูดปากด้วยความพอใจเมื่อจังหวะเนิบนาบในตอนแรกเพิ่มความเร็วขึ้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

“อื้อ..อะ-อื้อ”

“เจ็บอยู่มั้ย?”

“แสบอะ..”

“ไหวป่าว?”

“แต่มัน อ๊ะ..ก็เสียวอยู่..ฮึก”

ให้ตาย

ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้ยินเขาบอกว่าเสียว

ให้ตาย

ให้ตาย

เสร็จจากรอบนี้ผมคงต้องมองเขาใหม่

ร่างเล็กหลับตาลงแน่นเมื่อผมยืดกายขึ้นมาแล้วใช้แขนยันเตียงเอาไว้ ผมจ้องหน้าเขาในขณะที่สะโพกเขยื้อนเป็นจังหวะรัวเร็ว ความต้องการแตกซ่านเมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่ายตอนโดนกระทำ

ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ทำให้ผมแทบบ้ามากขนาดนี้

ผมเกลี่ยนิ้วไปตามขอบหน้าผากเมื่อเห็นว่าเหงื่อเม็ดพรายผุดออกมาเรื่อยๆเนื่องจากจังหวะรักนั้นเร็วกว่าเดิม เตียงขนาดใหญ่ที่ใช้รองรับร่างกายของพวกเขาเคลื่อนไปตามแรงกระแทกที่ผมส่งตัวเองเข้าไป

ผมไม่ควรจะได้ใจขนาดนี้

แต่ในเมื่อเขาไม่ยอมร้องห้าม สิ่งที่อัดอั้นเอาไว้ทั้งหมดมันก็พร้อมที่จะปริแตกออกมา

“เค..ชะ-ช้าๆ อ๊ะ”

“ทนนิดนึง อ่า..ช้าไม่ได้แล้ว ซี๊ด”

บอกตรงๆว่าเนี่ย ทำเบาที่สุดเท่าที่เคยทำมา

ความเสียวที่แล่นขึ้นมาตรงหน้าท้องบวกกับแรงตอดรัดในช่องทางร้อนทำให้ผมหยุดตัวเองไม่ได้ แว่นเขาส่งมือมาดันเอาไว้เพื่อให้ลดจังหวะลงแต่กลับไม่อาจต้านทาน เสียงเนื้อกระทบที่ตรงต้นขาดังเป็นจังหวะถี่ๆ ผมเงยหน้าขึ้นพร้อมกระแทกตัวเองเข้าไปแบบเน้นๆจนเขาหวีดครางออกมาเสียงสั่น

ดูจากท่าทางแล้วเขาไม่น่าจะเจ็บ

ร่างเล็กส่งมือมากำท่อนเอ็นของตัวเองเอาไว้แล้วเป็นฝ่ายรูดเองอย่างรู้งาน ผมก้มลงมองการกระทำนั้นแบบอึ้งๆแต่กลับไม่ได้เอ่ยปากถาม เขามือสั่นไปหมด แถมกายยังเขยื้อนไปตามแรงขยับที่ไม่ได้ลดลง

ความเสียวที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ไม่มีใครพูดอะไรกันต่อ เสียงครางของเขาโคตรจะเร้า ก่อนที่ช่องทางร้อนจะบีบรัดอย่างแรงในตอนที่ร่างเล็กปลดปล่อยออกมาเลอะตรงหน้าท้อง

“อ..อ๊ะ”

“เชี่ย” ผมเผลอสบถเมื่อมันดึงออกมาไม่ทัน ทั้งๆที่ความจริงแล้วผมเสร็จช้ากว่านี้เยอะ แต่อาจจะเป็นเพราะรอบนี้เสียเวลาไปกับการเล้าโลมในตอนแรกนานไปหน่อยมันถึงได้ทะลักเข้าสู่ช่องทางร้อนไปจนหมด

แรงตอดทำให้ผมสูดปากด้วยความกระสัน มันเสียวมากจนขนลุกทั้งตัว ยิ่งในตอนที่ดึงออกมาแล้วเห็นว่าน้ำทั้งหมดไหลย้อนออกมาจากช่องทางร้อนหัวใจก็ยิ่งเต้นรัว

จะว่าไป ผมก็ไม่เคยมีอะไรกับใครแล้วตื่นเต้นขนาดนี้ ...

“เจ็บมั้ยครับ?” ผมเม้มริมฝีปากถามในตอนที่ได้สติ แอบกลืนน้ำลายลงคอในตอนที่เห็นว่าคนตัวเล็กนอนมองมาทางนี้เช่นกัน

ผมไล่สายตาไปตามเรียวขาเล็กๆนั้นจนกระทั่งถึงหน้าท้องเนียน หยดน้ำสีขาวขุ่นยังคงนอนนิ่งอยู่ที่ตรงหน้าท้อง บวกกับสีหน้าที่แสนจะอิดโรยนั่นก็ทำให้พายุแห่งอารมณ์พาลจะหวนกลับเข้ามาอีกรอบ

อย่า

ไอ้เหี้ยเค

หยุดคิดต่อ

ไม่ใช่เวลาจะมาหื่น

“ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว” เขาเม้มริมฝีปาก ก่อนจะหุบขาเข้าหากันแล้วยันแขนขึ้นมาตั้งศอกมองผม

“แต่พรุ่งนี้อะเจ็บแน่ ต้องอุ้มไปโรงเรียนปะเนี่ย?”

“อะไรเล่า.. แล้วมันเลอะนี่ต้องทำไง?” ผมก้มลงไปมองตามที่เขาถาม ก่อนจะพบว่าร่างเล็กหมายถึงน้ำของเขาที่มันยังคงอยู่บนตัวนั่นแหละ

“เช็ดครับ” พูดจบผมก็เอี้ยวตัวไปหยิบทิชชู่มาทำความสะอาดให้

“เมื่อกี๊ เค..” ก่อนที่เขาจะดึงผมไปกอดเอาไว้แล้วซุกใบหน้าลงมาตรงอก “กินมันทำไม..”

“หืม?”

“ก็เค..ไม่ยอมเอาปากออกไป” เขาถามเสียงอู้อี้ๆด้วยความอาย แต่เพราะมันไม่ได้ฟังยากขนาดนั้นผมถึงได้เข้าใจว่าเขาต้องการที่จะสื่ออะไร

“ทำไมครับ?”

“มันรสชาติยังไง”

“หือ?” ผมวางมือลงบนหัวของเขาแล้วก้มลงมองแบบขำๆ “อยากรู้จริงอ่อ?”

“อะไรเล่า ก็เราไม่รู้หนิ ไม่ให้ถามเคแล้วจะให้ไปถามใคร?” เขาเชิดริมฝีปากขึ้นแบบเคืองๆอีกครั้ง จนถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าได้แฟนขี้งอนมาหนึ่งคน แถมยังไม่ได้ใสอย่างที่คิดซะด้วย

แบบนี้ถือว่าเป็นโชคดีรึเปล่านะ

“ไว้จะให้ลอง”

“หือ..” แต่แล้วเขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ร่างเล็กเม้มริมฝีปากก่อนจะส่ายหน้าพรืดแบบกลัวๆ “ไม่เอา”

“ทำไมอะ”

“...”

“อ่อ ไม่กล้ามอง?”

“เค!” เขาเสียงดังอีกครั้งเมื่อผมแกล้งดึงมือเล็กนั้นมาจับ ซีหน้าแดงไปจนถึงหูเมื่อผมรั้งแขนเอาไว้ไม่ยอมให้เขาปล่อย ฝ่ามืออุ่นๆกำรอบท่อนเนื้อที่เริ่มจะอ่อนตัวลง แต่เพราะยื้อยุดกันอยู่นั่นแหละ

..เขาจะชักมือกลับ แต่ผมไม่ยอมให้ทำแบบนั้น

แรงเสียดสีบวกกับความร้อนของฝ่ามือนิ่มๆนั่นก็ทำให้มันแข็งตึงขึ้นมาอีกรอบอย่างห้ามไม่ได้ อาจเพราะปกติผมเป็นพวกตื่นง่ายด้วยมันเลยยิ่งไปกันใหญ่ ร่างเล็กเงยขึ้นมามองหน้าแบบหวาดๆ ในขณะที่ผมส่งลิ้นออกมาเลียริมฝีปากแล้วมองด้วยความชั่งใจ

“รู้ปะว่าเคไม่เคยให้มันจบแค่รอบเดียว”

“ห้ะ”

“มันไม่พอ”

“เค!!” ผมกดให้เขานอนลงไปอีกหน ก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนหน้าผากมนแล้วค่อยๆไล่ลงมายังปลายจมูก

แล้วเขาจะรู้ว่าไอ้ที่ผมพูดๆไปว่า ‘เขาไม่น่าปล้ำ’ เนี่ยมันไม่เป็นความจริง

“รอบนี้ไม่น่าจะเจ็บแล้วเพราะข้างในมันลื่นอยู่”

“ด..เดี๋ยว- เดี๋ยวก่อน”

“ไหนๆก็จะต้องเป็นไข้อยู่แล้ว ขออีกรอบนะครับคนเก่ง”

“อื้อ! เค!”

talk : เอ้า ไม่กลัวเสียงดังละเรอะ 55555555555555555

tag #ดิวเด๋อ