Episode 12 - จำได้รึเปล่า ( 1/2 )

I AM DEW

Episode : 12

 ปล. ก่อนอ่านตอนนี้ อ่าน #ดิวเด๋อ ในจอยลดา ตอนที่ 12 ให้จบก่อนนะคะ

By K

“ฮื่ออออออออออออ ไปไหนนนนนนนนนนนน”

ผมมองคนในอ้อมกอด คนที่ได้ชื่อว่าไม่เคยจะเมามาก่อนเลยในชีวิต หลังจากที่แอบผสมเหล้าลงไปในเครื่องดื่มในตอนที่เขาเผลอ ร่างเล็กก็ดื่มมันเข้าไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัว อาจเป็นเพราะว่าไม่เคยกินมาก่อนก็เลยคออ่อนมากขนาดนี้

ซีหน้าแดงก่ำ แก้มทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเลือดฝาด ในวันนี้อีกฝ่ายไม่ได้ใส่แว่นมาด้วย แล้วก่อนไปที่งานผมก็พาเขาไปซื้อคอนแทกเลนส์มาใส่ มันไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้เขาใส่นอนแบบนี้ เป็นเพราะว่าเขาสายตาสั้นมากๆ ก็เลยกลัวว่าจะไปที่งานไม่สนุก แต่ประเด็นคือตอนนี้ผมจะถอดให้ยังไงวะ

“นี่ ถอดคอนแทกเร็ว” ผมจับร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำ สองแขนอ้อมกอดจากทางด้านหลังแล้วจับให้เขาล้างมือ ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจนเอนมาพิงกับอกของผมเอาไว้ กลิ่นกายของร่างเล็กหอมอ่อนๆแม้ว่าจะเมาอยู่มากก็ตาม

ผมมองหน้าของอีกฝ่ายผ่านทางกระจก ตาเรียวเยิ้มไปด้วยอาการมึนเมาในตอนที่จ้องตอบกลับมา พวกเราทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่สักพักก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายได้สติ

“ถอดคอนแทกเร็ว”

“ไม่เป็นนนนน”

“แว่น ไม่ถอดจะนอนได้ไง”

“นอนนนนน จะนอนนน ง่วงแล้วฮื่อ”

“ถอดคอนแทกก่อน แป๊บเดียวครับ” ผมจับตัวให้เขาหันไปมองกระจกอีกครั้ง ร่างเล็กมีท่าทางอิดออดก่อนจะพยายามถอดคอนแทคให้ออก ผมแอบขำในตอนที่เขางอแงด้วยความหงุดหงิด มันคงจะเป็นเรื่องยากพอสมควร

ซีตาแดงไปหมดหลังจากที่แงะมันออกมาได้ ก่อนที่เจ้าตัวจะเปิดน้ำล้างมือเป็นอันดับสุดท้ายแล้วหันมาหา

“ง่วงยัง?”

“ควานลิน”

“อะไร ไม่ใช่ควานลิน”

เขาจับหน้าของผมเอาไว้ก่อนจะพูดแบบนั้น เจ้าตัวละเมอชื่อศิลปินในดวงใจออกมาหน้าตาเฉย ในขณะที่ตาทั้งสองข้างก็หรี่ลงเล็กน้อยพร้อมกับโน้มเข้ามาใกล้

ผมเข้าใจว่าเขามองไม่เห็น แต่ใครจะรู้ว่าเด็กแว่นตอนที่ไม่ใส่แว่นจะหน้าตาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน พูดกันง่ายๆก็คือเขาเป็นคนผิวดีใช้ได้ คิ้วเรียวเรียงเส้นสวยงาม รับกับขนตาที่แผ่ออกราวกับผู้หญิง สันจมูกโด่งๆน่าจับตามองไม่แพ้ริมฝีปากสีชมพูที่มุมปากหยักขึ้นด้านบน

ผมจ้องหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง ในขณะที่เขาเองก็บีบแก้มทั้งสองข้างของผมเอาไว้ก่อนจะยิ้มออกมาราวกับเด็ก

“ควานลินนนนๆ”

“ควานลินไรเล่า”

“หล่อจัง..”

ผมแอบขำ ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆร่างเล็กก็กระโดดขึ้นกอด แขนทั้งสองข้างรวบเอวบางเอาไว้โดยอัตโนมัติในตอนที่เซไปด้วยกัน ซีกอดผมซะแน่น แต่พออยู่แบบนี้ผมก็พบว่าตัวของเขาเบามากกว่าที่คิดเลยทีเดียว

“โคตรติ่งเลยแว่น”

“ได้กอดด้วยยยยยยย ฮื่อออ ควานลินนน”

“ไม่ใช่ควานลินปะ เดี๋ยวจะโดน”

“ตัวหอมจังงงง ใช้น้ำหอมอะไร” คนละเมอเพ้อฝันซุกจมูกเข้ามาที่ซอกคอของผมซะงั้น ซียังคงไม่คลายอ้อมกอด อีกทั้งยังหอมไปแถวๆคอเรื่อยๆ จนผมส่ายหน้าด้วยความระอา

ร่างเล็กกอดเอาไว้ราวกับเป็นลูกลิง ผมเลยตัดสินใจอุ้มอีกฝ่ายมาวางลงบนเตียงด้วยสภาพนั้นแหละ แผ่นหลังบางแผ่อยู่บนเตียงกว้าง หากแต่แขนทั้งสองข้างยังไม่ยอมปล่อยออกจากคอของผมเลยด้วยซ้ำ

ซีดึงให้ผมลงไปคร่อมตัวเองเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มเข้ามาใกล้อีกนิด สาเหตุก็คงเป็นเพราะมองหน้าผมยังไม่ชัดนั่นแหละ

“ถ้ามากับคนอื่นโดนปล้ำไปแล้ว รู้ปะ”

“หือออ จะปล้ำหรอ”

“เออ เดี๋ยวก็ทำเลย” ผมขมวดคิ้ว ส่วนเขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ ราวกับเด็ก

“ควานลินพูดไทยเก่งจางงงง ฮ่าๆๆ”

สรุปนี่ยังคิดว่าผมคือควานลินอะไรนั่นอยู่ใช่ปะวะ

พวกเด็กติ่งนี่ก็ติ่งเอาเรื่อง หลังจากที่วุ่นวายวอแวอยู่กับพวกงานมีตอะไรทำนองนั้นอยู่สักพัก และด้วยความที่พ่อของผมก็เป็นคนในวงการบันเทิง เลยทำให้มีคนรู้จักอยู่พอสมควร

เป็นเพราะวันนั้นโดนแอบถ่ายไปลงในทวิตเตอร์ ก็เลยมีคนพูดถึงประวัติเล็กๆ น้อยๆ และเอาอินสตาแกรมของผมไปแจก หลังจากนั้นพลพรรคติ่งเกาหลีก็แห่กันมาฟอลโดยไม่ได้นัดหมาย ยอดฟอลโลเวอร์ของผมพุ่งกระฉูดจนรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองจะไม่สงบ แล้วที่น่าแปลกก็คือเด็กบางคนก็มาคอมเมนท์ทำนองว่าผมอะหน้าเหมือน ไล ควานลิน อะไรนั่นด้วย

แว่นก็ไม่เคยทักนะ

จนกระทั่งวันนี้นี่แหละ

เหมือนจริงๆเหรอวะ

หรือว่าเพราะเขาเมา

แต่ผมคิดว่าผมหล่อกว่าควานลินอะไรนั่นตั้งเยอะเลยเถอะ

“แว่น” ผมเรียกอีกฝ่ายในตอนที่เห็นว่าเขาจะหลับ มือข้างที่ว่างแตะลงบนแก้มเนียนเบาๆ เพื่อพอให้รู้สึกตัว ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นมาเลิกคิ้วมองด้วยความแปลกใจ

“อาราย”

“ถามไรหน่อยดิ” ผมเกริ่นๆ เพราะไม่อยากให้เสียเวลามากไปกว่านี้ เจตนาแรกที่พาเขามาที่นี่ก็เพราะว่าต้องการถามอะไรบางอย่างนี่แหละ ก็ไม่แน่ใจว่าท่าที่เราอยู่ด้วยกันในตอนนี้มันเหมาะสมรึเปล่า แต่จะว่าไปแล้ว..

เขาก็หน้าตาดีจริงๆล่ะนะ

“หือออออ ถามได้ทุกอย่างเลย ถ้าเป็นควานลินนะ”

“เออครับ ควานลินเองครับ ถามได้ทุกอย่างจริงปะเถอะ?” ผมหัวเราะพร้อมกับเล่นไปตามน้ำ ร่างเล็กพยักหน้าหงึกหงักแล้วยิ้มจนตาหยี

“ด้ายยยยย”

“ถามแล้วต้องตอบความจริงนะ?”

“อื้ออออออออออออออ ตอบดิ ตอบ”

“งั้นถามหน่อยว่าตอนนี้เอยคบกับใครอยู่?” ผมถามไปตรงๆ เขาทำท่านึกสักพัก ตาเรียวเหลือบขึ้นมองด้านบนก่อนจะวกกลับมาจ้องหน้าผมเขม็ง

ปึก!

“อ้าว ตีทำไม”

ครับ ซีตีผมเบาๆ แล้วย่นคิ้วเข้าหากันซะงั้น

“เนี่ยย ควานลินนะ นิสัยไม่ดี! เหมือนเคเลย!”

“หืม?” คราวนี้ผมอ้าปากเหวอ เจ้าตัวดูจะโมโหขึ้นมาหน่อยๆ ก่อนจะทุบหน้าอกมาอีกสองสามที มันไม่เจ็บหรอกครับ แรงของเขานิดเดียวเอง ทำให้ผมขำมากกว่าซะอีก

“เคนะ คือเพื่อนในห้องใช่มะ.. แล้วแบบ.. เค..อะ.. ก็ชอบมาหลอกถาม.. เกี่ยวกับเรื่องของเอยยยยยยยยยยย”

“อ้าว.. ถามไม่ได้เหรอ?”

“อะไรก็เอยยย เอยยย เอย เอย มีแต่เอยยย เนี่ยย คุยแต่เรื่องของเอย”

“แล้วถ้าไม่ให้คุยเรื่องของเอยจะให้คุยเรื่องอะไรหืม?” ผมเลิกคิ้วขึ้น เขาหน้ามู่เลยทีนี้ ซีขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นจนอดที่จะจิ้มนิ้วลงไปตรงกลางหน้าผากไม่ได้ แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะปัดมือผมออก

“ชอบมาหลอกถามมม เห็นเราเป็นไรกันนน ทางผ่านหรอ”

“หือ ไม่ได้คิดแบบนั้น”

“แย่มาก!”

“เอ้า แย่ยังไงอะ”

“บางที เราก็นึกว่าเค้าทำดีกับเรา เพราะเค้าดี...”

“...”

“แต่จริงๆแล้ว เค้าแค่ จะหลอกถามมมมมม” ริมฝีปากบางเบ้ลงราวกับเด็กที่กำลังจะงอแง

ที่เขาบอกว่าคนเมามักจะพูดแต่ความจริงเสมอนั่นก็น่าจะ.. แปลว่าตอนนี้เขากำลังน้อยใจผมอยู่รึเปล่าวะ

ทำตัวไม่ถูกแล้วดิ ยกมือขึ้นมาเกาหัวเลยทีเดียว ผมอะ

“รู้จักกันมาตั้งนานนน ทักมาถามแต่เรื่องเอยตลอดเลยย ฮึ่ยย น่าเบื่อ!”

“อ้าว..”

“อะร้ะ?”

“หวงเพื่อนเหรอ ถึงถามไม่ได้?” ผมยังคงถามต่อ จู่ๆก็อดใจไม่ไหวส่งมือไปดึงแก้มย้วยๆนั่นที เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเขาเป็นพวกแก้มนิ่ม แต่จะว่าไปแล้ว.. เราทั้งสองคนก็รู้จักกันมานานพอๆกับที่ผมเริ่มจีบเอยนั่นแหละครับ แล้วผมก็เป็นฝ่ายเข้าไปทักเขาก่อนด้วย สาเหตุก็เพราะว่าจะถามเรื่องของเอยนั่นแหละ

“ไม่หวงเพื่อนน แต่ก็.. ไม่รู้ดิ”

“อ้าว”

“ไม่รู้ๆๆๆ มันรู้สึกยังไงไม่รู้ มันแบบ..”

“แบบ?”

“...”

“...”

“...”

“ยังไงครับ?” ผมถามถามซ้ำเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไป ก่อนที่ร่างเล็กจะส่ายหัวรัวๆ ราวกับจะไล่บางอย่างออกจากสมอง “เดี๋ยวดิ รู้สึกยังไง ยังไม่บอกเลย”

“อะไรเล่า” เขาหน้าบูดอีกหนเมื่อผมบีบแก้มทั้งสองข้างไว้

“พูดเร็ว รู้สึกยังไง”

“...” ซีกัดริมฝีปาก เขาจ้องหน้าผมอย่างพิจารณาก่อนจะส่งมือทั้งสองข้างมาจับแก้มผมเอาไว้ “รู้สึกแบบ.. ช่วงหลังมานี้..”

“...” ให้ตาย แล้วผมจะตื่นเต้นทำไมวะ

“รู้สึกเหมือนตอน ได้เจอควานลิน”

“...”

“ตอนเจอกับเค ตอนอยู่กับเค.. รู้สึกแบบ.. แปลกๆ เหมือนกับ.. จะชอบ”

เหมือนมีเสียงแก้วแตกดังอยู่ในหัว ภายในห้องเงียบไปสักพักหลังจากที่เขาพูดออกมาแบบนั้น น่าแปลกที่ผมเองก็นิ่งไปเหมือนกัน ข้างในหูได้ยินแต่เสียงก้อนเนื้อด้านซ้ายเต้นตึกๆ ตักๆ มันดังมากจนกลบเสียงลมหายใจไปซะมิดเลย

แว่น

ชอบ

ผม

หรอ

แล้วเดี๋ยวก่อน

ไอ้เหี้ยเค

หยุดใจเต้นแรงสักแป๊บจะได้มั้ยวะ

“แต่ว่า.. เคชอบเอยมากมากกกกก เราไม่ชอบเคหรอก.. แต่ว่า..”

“หืม?”

“ก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลย..อื้อ”

ผมเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันล่ะวะ

รู้แค่ว่ามีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างโน้มน้าวให้ผมก้มลงไปหา ริมฝีปากของเขาถูกปิดสนิทด้วยปากของผมในเวลาถัดมา ร่างเล็กครางฮือในลำคอเบาๆ เมื่อผมกดแนบเอาไว้แบบนั้น มือบางกำเสื้อของผมแน่นจนสัมผัสได้ถึงแรงดึง

ซีเกร็งไปทั้งร่างกาย ผมรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ และรู้ด้วยว่ามันคือการฉวยโอกาส แต่ที่น่าแปลกก็คือ.. ผมไม่สามารถหยุดตัวเองได้เลย

“อ..อึก” ริมฝีปากบางเผยอออกด้วยความเผลอไผล ผมใช้โอกาสนี้สอดปลายลิ้นเข้าไปแตะหยอกกับของอีกฝ่าย ซีถดลิ้นหนีไปด้วยความตกใจ แต่มันกลับทำให้ผมกวาดไปทั่วโพรงปากของเขาได้ง่ายกว่าเดิมเสียอีก

รสหวานแตกซ่านไปทั่วข้างใน ลมหายใจของเขาที่ผ่อนออกมายังคงมีกลิ่นของแอลกอฮอล์เล็กน้อย ร่างเล็กหายใจแรงจนอกกระเพื่อม แต่ผมไม่อาจหยุดจูบในครั้งนี้เอาไว้ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

ริมฝีปากของซีบวมเจ่อเมื่อถูกดูดเม้มซ้ำๆ ผมบดกลีบปากร่างเล็กเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงครางงอแงออกมาจากลำคอถึงได้ตัดสินใจถอนออกมาด้วยความรู้สึกเสียดายที่ติดอยู่ในอก

“งือ..”

เออ

เอาเข้าไป

ความหวานของเขายังคงติดอยู่ ผมส่งลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตัวเองในขณะที่จ้องมองคนใต้ร่าง ใบหน้าของเขาแดงซ่านไปจนถึงหู แต่สตินั้นผมไม่รู้ว่ายังมีครบรึเปล่า และในวันพรุ่งนี้ซีจะจดจำสิ่งที่ผมได้ทำไปเมื่อครู่ได้หรือไม่

“แว่น..”

“งืออ พอแล้ว” เขาส่งมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้ ร่างเล็กหลับตาปี๋ก่อนจะเบือนหนีไปอีกทาง ท่าทางเหมือนเด็กนั้นทำให้ผมต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อเรียกสติกลับคืนมาเลยทีเดียว

“ถ้าวันนี้ให้ไอ้อู๋มาส่ง โดนปล้ำแน่แว่น”

“ปล้ำ..อะไร”

“เปล่า หายเมายัง?”

“งืออ ไม่เมา” ซีตอบเสียงแบบยานๆ ก่อนจะดึงที่ตรงคอเสื้อให้ผมเป็นฝ่ายโน้มลงไปหาอีกหนหนึ่ง ซึ่งตัวผมเองก็ตามเขาลงไปแต่โดยดี

“ไม่เมาแล้วไง นี่ใคร?” ผมชี้หน้าตัวเองในตอนที่เขาจ้องตอบ

“ควาน..ลิน..”

“มั่ว”

“เค..”

“เออ”

ร่างเล็กกระตุกยิ้มบางๆ หลังจากนั้นก็ดึงผมลงไปกอดเอาไว้หน้าตาเฉย ใบหน้าหวานซุกอยู่ที่ตรงหน้าอก ผมตะแคงตัวนอนหงายแล้วดึงเขาเข้ามากอดตอบโดยอัตโนมัติ ตอนนี้ซีเขาเหมือนเด็กน้อยเลยให้ตายเถอะ

ความจริงแล้วสเป็คของผมไม่ใช่แบบนี้เลยว่ะบอกตรงๆ แต่ว่า..

เออ

เขาน่ารักดี

แต่ผมยังชอบเอยอยู่นะ

ไม่รู้อะ

บอกไม่ถูกเหมือนกัน

“คน.. ที่เอยชอบอะ..”

ก่อนที่สติทั้งหมดจะถูกฉุดกลับมาอีกครั้งเมื่อคนในอ้อมกอดพูดขึ้นมาแผ่วเบา

“หืม?”

“อยู่.. ในห้อง.. เดียวกับเรา..นี่แหละ”

เขาพูดแบบนั้นก่อนจะผล็อยหลับไป

talk : คัท ท่านดิว & เอิงเอย เจอกันคืนนี้ค่ะ ♥

tag #ดิวเด๋อ