Episode 22 - ทำตามความรู้สึก (1/2)

I AM DEW

Episode 22

By C

ก่อนอ่านตอนนี้ อ่านดิวเด๋อในจอยลดา ตอนที่ 22 ให้จบก่อนนะคะ

 

ทั้งห้องเต็มไปด้วยความเงียบ…

ตัวผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเรียกเขามาทำไม เพียงแค่คิดว่าวันนี้ทั้งวันเราทั้งสองคนไม่ได้คุยกันเลย มันก็ทำให้ผมอยากเจอเขามากยิ่งขึ้น แต่ก็ไม่คิดว่าเคจะมาหาจริงๆ เป็นเหตุที่ทำให้เรานั่งอยู่บนเตียงด้วยกันในขณะนี้

ผมชำเลืองตามองที่ร่างสูงที่กำลังกดโทรศัพท์คุยกับใครบางคน ซึ่งผมก็ไม่มีความกล้ามากขนาดที่จะแอบมองหรอกว่าเขาคุยกับใคร

ในตอนนี้เคไม่ได้ใส่แว่น แต่ไม่ว่าจะอยู่ในลุคไหนเขาก็ยังคงดูดีสำหรับผมเสมอ ผมด้านหน้าที่ตกลงมาปรกหน้าผากทำให้เขาดูเด็กมากกว่าเดิม ปกติเวลาไปโรงเรียนเจ้าตัวมักจะจัดทรงให้มันเปิดขึ้นไปด้านบน เพราะฉะนั้นมุมนี้จึงไม่ได้เห็นกันบ่อยนัก ดวงตาคมเรียวรับเข้ากับสันจมูกโด่งเป็นอย่างดี ทำให้สันกรามด้านข้างดูสวยมากขึ้นอีก ไม่มีส่วนไหนหรอกที่เป็นข้อด้อยของเขา

เคดูดีเสมอ ผมเห็นหน้าเขาชัดเจนแม้ว่าภายในห้องจะมีไฟสลัวๆจากโคมตรงหัวเตียงก็ตาม ในขณะที่ผมเป็นเพียงเด็กแว่นคนนึงเนี่ยนะ แน่จู่ๆโชคชะตาก็เล่นตลกใส่ซะได้ ทำให้มีคนหน้าตาดีถึงสองคนมาสารภาพรัก

มันคือเรื่องจริงรึเปล่าก็ไม่รู้

รู้แต่ว่าถ้ามันเป็นฝัน

ผมก็ไม่อยากจะตื่นขึ้นมาอีกเลย

“แอบมองอ่อ เดี๋ยวเถอะ”

“ห้ะ” ผมสะดุ้งเมื่อเขาหันมายิ้มให้ หัวใจเต้นแรงราวกับเด็กที่ไปขโมยของแล้วถูกจับได้ ถึงต้องยกมือขึ้นมาดันแว่นแก้เก้อเพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี

“ก็เห็นแอบมอง”

“เปล่าซะหน่อย”

“มองก็บอกว่ามองดิครับ ไม่ได้ว่าอะไรนี่” เควางโทรศัพท์ลงข้างเตียงก่อนจะหันมายิ้มบางๆให้กับผมอีกหน พวกเรามองหน้ากันอยู่สักพัก แน่นอนว่าผมเป็นฝ่ายหลบตาก่อน แล้วค่อยถามอย่างอื่นออกไปแทน

“คุยกับใครอะ” ผมไม่แน่ใจว่าถามได้รึเปล่า แต่นั่นคือคำถามเดียวที่เด่นชัดอยู่ในตอนนี้

“ไอ้หมอก”

“หมอกยังไม่นอนหรอ”

“มันเพิ่งกลับจากบ้านหัวหน้า เห็นวันนี้บอกว่าไปติวสอบมา เหลือเชื่อปะล่ะ” เคหัวเราะแบบขำๆ แน่นอนว่าคำพูดของเขาทำให้ผมอึ้งไม่น้อย คนอย่างหมอกอะนะคิดจะติวสอบ คือมันไม่น่าเป็นไปได้อะ

“นั่นดิ”

“ไอ่อู๋เลยไปเที่ยวคนเดียวเลยคืนนี้ เมื่อกี๊มันบ่นว่าไม่มีใครไปกับมันสักคน ไหนๆก็เหลือพักการเรียนวันสุดท้ายแล้ว”

“แล้วเคไม่ไปหรอ”

“พรุ่งนี้มีเรียน เคจะไปทำไมครับ”

ก็นั่นน่ะสิ

อาจเพราะผมเป็นคนคุยไม่เก่ง ประโยคสนทนาของเราสองคนเลยจบแค่นั้น ผมตอบเพียงแค่ในใจและไม่กล้ามองหน้าเคอีก ก็เลยเลือกที่จะก้มลงมองเล็บของตัวเองไปพลางๆ ขาทั้งสองข้างยกขึ้นมากอดเอาไว้ตรงเข่า ก่อนที่สัมผัสเบาๆตรงหัวจะมาจากฝ่ามือของอีกฝ่าย

เขาลูบหัวผม

“ง่วงปะ”

“งืม” ผมตอบแบบอ้ำอึ้ง

“นอนกันเลยมั้ย?”

“เคง่วงแล้วหรอ?”

“ครับ ก็นอนได้นะ ไม่อยากให้แว่นนอนดึก”

“งืม”

ผมพยักหน้าไปงั้น เขาบอกแบบไหนก็ตามนั้นแหละ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองเรียกร้องอะไรได้รึเปล่า จริงๆตามันยังสว่างอยู่เลย ยิ่งมีเขามานอนด้วยแบบนี้มันก็ยิ่งไม่ง่วงเลยด้วย แต่จะให้ทำไง

ผมมันคนน่าเบื่อ

ไม่มีไรให้ทำหรอก

จริงๆอยากรู้ว่าเวลาเคไปนอนกับเอย เขาทำอะไรกันบ้าง แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่ใช่เอย แล้วเคก็คงไม่คิดที่จะทำแบบนั้น

ไฟที่ตรงหัวเตียงปิดลง นำพาความมืดเข้ามาสู่รอบกาย ผมนอนหงายอยู่บนเตียง ในขณะที่เคเองก็นอนอยู่ข้างๆ ระยะห่างของพวกเรามากพอสมควร เขาไม่ขยับตัว ส่วนผมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง

ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปแบบนั้น มันมีบางอย่างที่อยากจะทำ แต่ก็นั่นแหละ มันไม่สมควรมั้ง เพราะผมเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา

หมายถึง

แค่กอดเฉยๆยังไม่กล้า

ไม่รู้ว่าการที่อยากทำแบบนี้มันผิดมั้ย แต่พอเป็นอย่างนี้ ลึกๆแล้วผมก็แอบน้อยใจนิดๆ ว่าเขาไม่คิดที่จะขยับตัวอะไรเลยหรอ!!

ใช่

ผมไม่น่าปล้ำแบบที่เขาบอกนั่นแหละ

เคถึงได้นอนเฉยๆแบบนั้นไง

นี่เขาชอบผมจริงรึเปล่าก็ไม่รู้

ฟึบ!

ผมพลิกตัวนอนจะแคงหันหลังให้กับเขา เพราะความนอยด์เล็กๆในใจทำให้เผลอขยับมานอนชิดกับขอบเตียง ผ้าห่มทั้งหมดถูกดึงมาคลุมกายเอาไว้ ห่อตัวปิดจนถึงจมูก โดยที่คนทางด้านหลังก็ขยับตัวนิดหน่อยเช่นกัน

“แว่น”

เขาเรียกแบบเบาๆ ร่างสูงขยับตัวแบบไหนผมไม่อาจรู้ได้ มีเพียงเสียงเนื้อที่เสียดเข้ากับผ้าปูที่นอนก็เพียงเท่านั้น ส่วนตัวผมปิดริมฝีปากเข้าหากันสนิท ผมไม่ตอบเขา ทำเพียงแค่หลับตาแบบแน่นๆเนียนหลับไปแล้วเท่านั้นแหละ

“หลับละอ่อ”

“…”

“หืม”

เขาพูดเบามาก เบาเสียจนผมคิดว่าเสียงหัวใจของตัวเองอาจจะดังยิ่งกว่า หลังจากนั้นไม่นาน เตียงที่นอนอยู่ก็ขยับอีกครั้ง ตามมาด้วยสัมผัสอุ่นๆที่ตรงแผ่นหลัง พร้อมกับอะไรหนักๆที่พาดลงมาข้างเอว

!!!

เขา

ขยับ

มากอด

!!!

ผมนอนแข็งทื่ออยู่ในผ้าห่ม เคกอดผมเอาไว้แบบนั้นโดยที่เขาไม่รู้ว่าผมตาสว่างจ้ากว่าเดิมซะอีก อาจเป็นเพราะความตื่นเต้นเลยทำให้จู่ๆเหงื่อก็ซึมออกมาตามหน้าผาก ลำตัวของผมร้อนจนทนแทบไม่ไหว ถึงได้ตัดสินใจขยับเบาๆ แล้วเปิดผ้าห่มออก

“ร้อน..” ผมพูดอุบอิบ เสียงนั้นเรียกให้อ้อมกอดแกร่งคลายออกไป แล้วผมเองก็พลิกตัวหันไปหาเขาด้วย

“ก็แย่งผ้าห่มไปหมด”

“ตอนแรกหนาว”

“ขอเข้าไปด้วยดิ”

เคดึงผ้าห่มไปคลุมกายของตัวเองก่อนจะเขยิบมานอนบนหมอนเดียวกับผม ใบหน้าของเราสองคนใกล้กันแค่คืบ ลมหายใจร้อนๆผ่อนออกมากระทบเป็นพักๆตามจังหวะการหายใจ มันใกล้มากเสียจนผมเห็นหน้าเขาชัดเจนทั้งๆที่ไม่ได้ใส่แว่นเลยด้วยซ้ำ

ให้ตาย

ตื่นเต้นกว่าตอนได้ถ่ายเซลฟี่กับไลควานลิน

“แว่น”

“ห..หือ”

สติถูกดึงกลับมาอีกหนเมื่อเคเรียกผมเบาๆ คราวนี้เขาขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม พร้อมกับฝ่ามือที่แตะลงบนข้างเอว เพียงปลายนิ้วสัมผัสลงมาตัวของผมก็แข็งทื่อไปหมด เขาขยับเข้ามาใกล้เสียจนจมูกของเราเฉียดกันเล็กน้อย

คราวนี้ใกล้จนภาพเบลอเหมือนเดิมแล้ว

มันใกล้มากๆ

มากจนหัวใจผมจะระเบิดตูมตาม

“ไม่หนีอ่อ”

“ห้ะ”

“งั้นก็แปลว่าไม่ห้ามใช่ปะ”

“หือ..อะ..อื้อ”

เคจูบผมแล้ว

ริมฝีปากร้อนแนบเข้าหาเพื่อลองเชิง แต่มันกลับทำให้ผมร้อนไปทั้งตัว เขาค่อยๆงับลงที่กลีบปากล่าง เคดูดเม้มเพียงเบาๆหนึ่งหนและเมื่อปราศจากการห้าม เขาก็ทำมันอีกหลายครั้ง

ผมกำเสื้อเขาแน่น ในขณะที่เครวบเอวเข้าไปชิดแล้วกดริมฝีปากเข้ามาหนักกว่าเดิม เขาดูดทั้งปากบนและปากล่างสลับไปมา ส่วนตัวผมกลับทำอะไรไม่เป็นเลยซักอย่าง

“ฮื่อ”

สัมผัสแปลกใหม่เกิดขึ้นเมื่อลิ้นแฉะๆสอดเข้ามาในโพลงปาก เคดุนมันเข้ามาเรื่อยๆ แตะเข้ากับลิ้นของผมและกวาดต้อนไปทั่วภายใน เขาทำมันอย่างชำนาญ ทั้งเกี่ยวทั้งดูดสลับกันไป ทั้งๆที่ผมไม่รู้จะตอบกลับเขาแบบไหน แต่เคก็ไม่ยักจะหยุด

“อ..อึก”

ผมเริ่มหายใจไม่ทัน เคจูบรุนแรงมากขึ้นจนผมเริ่มหอบ ไม่ใช่แค่ใบหน้าแล้วที่ร้อน ตอนนี้สัมผัสทุกอย่างแทบจะทำให้ทั้งร่างของผมละลาย จู่ๆขนอ่อนก็ลุกชันขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเขาสอดมือเข้ามาในเสื้อ เคลูบไปตามแผ่นหลังอย่างแผ่วเบา ต่างจากการจูบที่แสนจะจาบจ้วงและล้ำลึก

จนกระทั่ง..

“ฮื่อ!!”

ผมครางด้วยความตกใจเมื่อเขาเขยิบขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวทั้งๆที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกัน เคกดผมลงจมหมอน พร้อมกับจูบที่หนักกว่าเดิมมากจนผมตั้งรับไม่ทัน

การจูบกัน

มันต้องดุดันขนาดนี้เลยหรอ

ผมตายแน่

ผมจะตายแล้ว

อารมณ์อะไรก็ไม่รู้ทะลักเข้ามาเต็มหัว และผมคิดว่าตัวเองไม่น่าจะรับไหว ภายในช่องท้องปั่นป่วนหนัก รวมถึงอะไรบางอย่างที่สัมผัสได้ว่า ‘มัน’ ตื่นตัวขึ้นมาแล้ว ความหน่วงตรงกลางหว่างขาทำให้ผมรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แต่.. แต่มันจะเกิดขึ้นจริงๆเหรอ

มันควรรึเปล่า

“อื้อ..ฮึก –อะ” เคผละออกให้ผมได้กว้านอากาศเข้าปอด ก่อนที่เขาจะเบียดริมฝีปากเข้าหาอีกรอบ พร้อมกับลิ้นที่แทรกเข้ามาฉกฉวยภายในคราเดียว

ทุกส่วนของเราเบียดกันอยู่ภายใต้ผ้าห่ม ผมได้ยินเสียงจูบดังก้องอยู่ในหู มันทำให้หน้าเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ความอายอะไรก็คงจะไม่เท่าในตอนที่ผมสามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของ ‘เขา’ คนที่อยู่ด้านบน

ผมรู้สึกได้ว่ามันดันออกมานอกกางเกง ความแข็งขืนนั้นทำให้ผมอายจนแทบจะระเบิด เคครางออกมาเบาๆ ในตอนที่เราเสียดกัน เสียงของเขาทำให้ภายในท้องของผมบิดเกร็งไปหมดเลย

โอ๊ย

แล้วผมไม่มีความคิดที่จะห้ามเขาด้วย

“จับได้มั้ย”

“ฮื่อ.. อะไร”

มือของเขาเกี่ยวอยู่ที่ขอบกางเกงนอน ผมกดสะโพกลงกับเตียงเมื่อเคแตะนิ้วลากไปตามท้องน้อยในขณะที่เอ่ยปากถามออกมาแบบนั้น

ว่าแต่เขาจะถามทำไมเนี่ย!!

ผมไม่ได้ห้ามซะหน่อย!

“แว่น”

“ห..หือ”

“ปกติ ทำปะ”

โอ๊ย ฆ่าผมเลย

ฆ่าผมให้ตายไปเลยยยยยยยย

มาถามอะไรแบบนี้

“อะไรเล่า”

“ก็แบบ ถ้ามีอารมณ์ไรงี้ เรียบร้อยๆแบบแว่นอะ.. ช่วยตัวเองปะ”

เค!!!!!!!!!!!!!!

ผมกัดริมฝีปาก หน้าร้อนไปหมดจนคิดว่าตัวเองแทบจะกลายเป็นเพื่อนกับมะเขือเทศ สีหน้าของเขาดูเหมือนว่าต้องการคำตอบแบบจริงจัง แต่แบบ..

แบบ..

เรื่องแบบนี้

เขาถามกันหรอห้ะ!!

“ไม่รู้” ผมตอบแบบเลี่ยงๆ ทั้งๆที่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้น ความอายยิ่งมากกว่าเดิมเมื่อเคหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วตัดสินใจดึงกางเกงนอนของผมลงไปเกยอยู่ที่ตรงต้นขา

“เค!!”

“ไม่มองก็ได้ เดี๋ยวทำให้”

“ยะ..อย่าจับ” ผมนิ่วหน้าเมื่อเขาลูบไปตามส่วนนั้น ฝ่ามือร้อนๆบดคลึงอยู่ที่ตรงส่วนหัว แล้วมันก็รีดเอาน้ำของอารมณ์ให้ซึมออกมาอีกระลอกหนึ่ง

“ไม่ให้ทำบอกได้นะ เคจะหยุด”

“ฮึก.. อ๊ะ”

“แว่น.. ทำได้จริงๆปะเนี่ย?”

โอ๊ย เขาจะเค้นคำตอบอะไรจากผมนัก

แค่ผมไม่ห้าม มันก็แปลว่าเขาจะทำอะไรก็ได้ไม่ใช่หรอไง ทำไมเขาไม่เข้าใจเลยนะว่าผมพูดไม่ออก!

“เค.. ฮึก”

“โอเคมั้ยครับ?”

“ฮื่อ..”

มันเสียวจัง

เสียวกว่าตอนที่ทำเอง

หรืออาจจะเป็นเพราะเขาเก่งกว่าผม

เครู้ดีไปหมดว่าต้องทำแบบไหน เพียงแค่เขาคลึงอยู่ที่ส่วนหัวความเสียวก็แล่นปรู๊ดขึ้นมาถึงกลางท้อง มือใหญ่เน้นหนักราวกับว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญ เคทำให้ผมรู้สึกไปไกล ผมอยากให้เขาทำมากกว่านี้ แต่ผมพูดไม่ออก

เขาช่วยรู้ทีได้มั้ย

เขาไม่อยากทำบ้างหรอ

ผมรู้ว่ามันดูไม่ดี และมันดูง่ายไป

แต่ว่า..

แต่

ถ้าไม่ใช่เขา

ผมก็ไม่ยอมหรอกนะ

“เค..เรา อ๊ะ”

ผมหอบอย่างหนัก เคเร่งมือให้ไวในขณะที่ผมแอ่นหลังลอยขึ้นจากเตียง ร่างสูงโน้มลงมาจูบที่ข้างขมับ เขาขยี้ปลายนิ้วเข้าหาส่วนปลายพร้อมๆกับการนวดคลึงแบบรัวเร็วจนเกิดเสียงอันน่าอาย

น้ำใสๆซึมออกมาเรื่อยๆ ความลื่นและแฉะเกิดเป็นเสียงสวบสาบตามแรงขยับ ผมกัดริมฝีปากกลั้นครางไม่ไหว มันมากจนเกินไป จนไม่รู้ตัวว่าเผลอปล่อยเสียงร้องออกไปมากแค่ไหน และในที่สุด

“เค..อื้อ!”

“ปล่อยเลยครับ”

“คือมัน..อะ-อ๊า”

เขาก็ทำให้ผมปลดปล่อย

เคสาวมือให้จนผมโล่งไปทั้งท้อง หยาดน้ำอุ่นๆที่นอนนิ่งอยู่บนตัวเป็นหลักฐานชั้นดีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นคือความจริง พออารมณ์ทุกอย่างเสร็จสิ้นความอายก็แทรกเข้ามาแทนที่

ผมยกหมอนขึ้นมาปิดหน้า มันเกร็งไปทั้งมือทั้งเท้า ยิ่งในตอนที่เคหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้ ผมก็เผลอครางออกมาด้วยความอาย

มันจบรึยัง

หรือเขาจะทำต่อ

ผมหลบอยู่ใต้หมอน ไม่กล้าเปิดหน้าไปเจอกับเขา หากแต่สัมผัสเบาๆที่ตรงหน้าท้องก็ทำให้ขนทั้งกายลุกขึ้นมาอีกครั้ง

เขาก้มลงมาจูบ

จูบตั้งแต่หน้าท้องไล่ขึ้นมาจนถึงอก ก่อนจะเป็นฝ่ายเปิดหมอนออกแล้วแนบริมฝีปากลงมากดทับอีกที มันเบาแสนเบา แต่ก็ทำให้ผมอยากกอดเขาแน่นๆ ติดที่ว่าผมไม่กล้าทำอะไรเลย จนสุดท้ายเขาก็ผละออกไป

“นอนก่อนเลย เดี๋ยวมานะ”

“เค..”

ผมเอ่ยปากเสียงแผ่ว ร่างสูงหันหน้ามาเลิกคิ้วมอง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย แล้วนั่นก็ทำให้ผม..พูดไม่ออกอีกแล้ว

เขาจะไปทำเองหรอ

ผมอยู่นี่ไง

ทำไมอะ

“ครับ?”

“เปล่า”

ผมกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้จนถึงปาก ความรู้สึกภายในหัวตีกันไปหมด เหมือนว่าฝั่งซ้ายกำลังตีกับฝั่งขวา แบ่งออกเป็นสองทิศทาง

ทางหนึ่งบอกว่าขอเขาสิ

แต่อีกทางก็บอกว่าไม่ดิ เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย เรื่องแบบนี้เราจะเป็นฝ่ายเริ่มไม่ได้ไม่ใช่หรอ

โอ๊ย

ผมสับสน

“แว่นนอนก่อนเลย เดี๋ยวเคมา มันนาน”

“ไปไหน”

“ถามจริง?”

“ฮื่อ ไม่รู้ นอนแล้ว” ผมดึงเข่ามาชิดกับอก นอนตะแคงกอดตัวเองไว้ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ส่วนเคเองก็รออยู่สักพักว่าผมจะพูดอะไรต่ออีกมั้ย แต่เมื่อทั้งห้องเต็มไปด้วยความเงียบ เขาก็ยิ้มบางๆให้ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้าห้องน้ำไป

เขาไปทำเองทำไมๆๆๆ

เพราะผมไม่น่าปล้ำหรอ

ทำไมมมม

L

ผมก็อยากจะถามแบบนั้น

แต่ช่างเถอะครับ

ถ้าเขาอยากทำ เขาก็คงทำไปนานแล้วอะ

เนอะ

...

talk : น้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 55555555555

tag : #ดิวเด๋อ

ps. เอิงเอยจะนอนเฉยๆรึเปล่าาา