Episode 22 - ทำตามความรู้สึก (2/2)

I AM DEW

Episode 22

ก่อนอ่านตอนนี้ อ่าน ดิวเด๋อ ในจอยลดาให้ถึงตอนที่ 22 ก่อนนะคะ และอ่าน พาร์ท 1/2 ของเคซีให้จบก่อนค่าาา 

21.03 น.

By Mhog

“..พอจะเข้าใจที่เราอธิบายมั้ยอะ”

“ค่ะ ก็โอเคนะ”

ผมตอบพร้อมกับยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจ มันเป็นความจริงที่ว่า การมาติวหนังสือกับหัวหน้าห้องก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเบื่ออะไรนัก อาจเป็นเพราะผมเห็นสีหน้าที่แสนจะตั้งใจของคนสอน ราวกับว่าเขาอยากให้ผมสอบผ่านอย่างจริงจังทั้งๆที่ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรด้วยเลย ผมก็ยินดีจะรับมันเอาไว้นะ แต่ก็นั่นแหละครับ การติวหนังสือยังไงมันก็ไม่สนุกเท่ากับไปหาแสงสีเสียงในผับหรอก

“ไปเที่ยวตอนนี้แล้วจะกลับกี่โมงหรอ?” เขาถามแบบเกรงๆในขณะที่กำลังเก็บหนังสือเรียนทั้งหมดเข้าที่

“ไม่รู้ดิ อยากกลับตอนไหนก็กลับ”

“ตอนกลางคืน ขับรถอันตรายนะ”

“ไม่เห็นจะอันตรายอะไรเลย” ผมหัวเราะกับคำเตือนที่ดูจะกังวลมากกว่าคุณแม่ของผมซะอีก “ถามจริง เคยออกไปเที่ยวกลางคืนรึเปล่าคะ?”

“ไม่อะ” จุ้นส่ายหัวดิก ตาเรียวมองผมด้วยความเป็นห่วง มันดูเป็นกังวลแล้วก็หวังดีแปลกๆ พูดกันตรงๆก็คือ นอกจากแม่แล้วผมก็ไม่เคยได้รับสายตาอะไรแบบนี้จากใครอีก

ขนาดกับเอย.. ตอนที่ผมไปมีเรื่องจนเลือดตกยางออก เอยยังไม่มองผมแบบที่เขามองเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าจะคอยถามไถ่และมาทำแผลให้เป็นครั้งคราวก็เถอะ แต่คนอย่างหัวหน้าอะ ก็น่าจะเป็นห่วงคนอื่นไปทั่วอยู่แล้วแหละ

“มันสนุกหรอ ทำไมถึงชอบไปกัน?”

“ก็ดีนะคะ” ผมยักไหล่ “มีเพื่อน มีเพลงมันส์ๆ มีคนเข้าหาไม่ซ้ำ”

“ไม่กลัวหรอ?”

“จะให้หมอกกลัวอะไรหืม?”

“ไม่รู้ ก็แบบ.. ไม่รู้ดิ ตอนกลางคืน กับคนแปลกหน้า สำหรับเรามันน่ากลัวนะ จะรู้ได้ไงว่าคนที่เข้าหาเขาคิดยังไง”

“มันไม่มีอะไรนอกจากเซ็กส์หรอกมั้งคะ เสร็จแล้วก็แยกทาง”

พอพูดถึงตรงนี้จุ้นเขาก็หน้าแดงก่ำ ร่างเล็กชะงักไปนิด ราวกับว่าหัวสมองของเขาถูกแช่แข็งเอาไว้เลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แล้วนั่นก็ทำให้ผมหลุดขำออกมาเบาๆ ลืมไปเสียสนิทว่าคนเรียบร้อยๆอย่างเขาอาจจะไม่เข้าใจ

เราทั้งคู่เหมือนอยู่กันคนละโลก แต่ที่น่าตลกก็คือผมจะมานั่งเล่าเรื่องของตัวเองให้เขาฟังทำไมก็ไม่รู้

“มันอันตรายนะ” จุ้นพูดต่อ คราวนี้เสียงเบาลงกว่าเดิม อาจเป็นเพราะเขายังเขินอยู่

“หมายถึงอะไรคะ” ผมถามยิ้มๆ “กลัวหมอกโดนปล้น หรือกลัวหมอกติดโรค”

“ก็ทั้งคู่นั่นแหละ”

“หมอกพกไว้นะ” ผมหยิบสิ่งที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังขึ้นมาชูให้ดู มันคือถุงยางอนามัยที่พกติดตัวเอาไว้ตลอดเผื่อกรณีฉุกเฉิน ความจริงในรถก็มีเผื่อไว้ด้วย ทันใดนั้นหัวหน้าห้องก็เบิกตากว้าง เขาถอยไปด้านหลังราวกับว่าสิ่งที่อยู่ในมือของผมมันคือผีงั้นแหละ

“คือ..”

“ไม่เคยเห็นของจริงหรอคะ?”

“หมอก..เก็บเลย”

“ทำไมต้องกลัวขนาดนั้นอะ หัวหน้าทำให้หมอกขำ” ผมหัวเราะจนแทบจะปวดท้อง ส่วนจุ้นเขาก็หน้าแดงจนลามไปถึงหู

“อะไรกันเล่า”

“ไว้ลองพาไปเที่ยวมั้ยคะ แค่เปิดหูเปิดตา”

“หื่อ ไม่เอาอะ” เขาส่ายหัวระรัว “เราไม่ชอบที่เสียงดัง เหล้ากับบุหรี่เราก็ไม่ชอบ”

“ก็ไปให้รู้เฉยๆว่ามันเป็นยังไง”

“ของบางอย่างไม่ต้องลองก็ได้มั้ง เราเคยเห็นในหนังแล้ว”

เขาทำให้ผมขำได้เสมอ การตอบแบบซื่อๆนั้นทำให้ผมพยักหน้ายอมความในที่สุด เพราะว่าถ้าเจ้าตัวไม่อยากไป ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ผมจะต้องคะยั้นคะยอ

ครืดดดดดดดดดดดดดด

โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นไหวเมื่อมีข้อความส่งเข้ามาหา ผมหยิบขึ้นมาพิมพ์ตอบเมื่อพบว่าเป็นไอ้อู๋ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันไปถึงที่นัดหมายนานแล้ว ตามประสาคนชอบเที่ยวที่เรื่องแบบนี้มักจะไปก่อนเวลาเสมอ แล้วก็เป็นผมที่เลทในวันนี้

“ไอ้อู๋ตามแล้ว หมอกไปละนะคะ”

“อื้อ” ร่างเล็กพยักหน้ารับในตอนที่ผมหันไปมอง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายเดินไปเปิดประตูห้องนอนและเราทั้งสองคนก็เดินออกมาด้วยกัน

บ้านทั้งหลังเงียบสงัด ผมมองไปรอบๆก่อนจะหยุดสายตาอยู่ที่คนตัวเล็ก เขาเดินตามมาทางด้านหลัง และขาทั้งสองข้างก็หยุดชะงักเมื่อพบว่าผมจ้องอยู่

“อะไรหรอ?”

“คุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่กลับอีกหรอคะ?”

“พ่อกับแม่เราเป็นหมอศัลยกรรม วันนี้มีเคสยากที่ต้องผ่า ปกติก็ใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่แล้วในกรณีที่ทำทั้งหน้า แต่นี่ยากกว่าเดิมอีก คงยังไม่เสร็จมั้ง”

“แล้วหัวหน้าอยู่บ้านคนเดียว?”

“อื้อ ก็.. อยู่ได้นะ ปกติ” เขายักไหล่พร้อมกับมองไปรอบๆ หลังจากนั้นก็หันกลับมามองหน้าผมอีกที

“แล้วแม่บ้านล่ะ”

“ที่บ้านเราจ้างแม่บ้านแบบให้มาเช้าเย็นกลับ เพราะคุณพ่อคุณแม่ไม่สะดวก ถ้าจะให้ทั้งครอบครัวของแม่บ้านเข้ามาอาศัยอยู่ด้วยกัน”

“อ้อ..” ผมพยักหน้าบ้าง “โอเคค่ะ งั้นหมอกกลับนะ”

“อื้อ”

พรึ่บ!!

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย หมอก”

แต่ในขณะที่กำลังจะเดินลงบันไดไปต่อ จู่ๆบ้านที่เคยสว่างก็มืดสนิท ไฟทุกดวงดับลง พร้อมกับเสียงร้องของหัวหน้าห้องที่ดังลั่นออกมา ผมหันไปมองเขาด้วยความตกใจ แต่ก็พบว่ามองไม่เห็น ถึงได้รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดไฟฉาย

“หัวหน้าคะ...”

“...”

“จุ้น”

ผมเห็นเขาย่อตัวลงไปกอดเข่าเอาไว้ ไหล่บางสั่นเทาจนสังเกตได้ ไหนจะใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นจนผมตกใจ ร่างเล็กหยีตาในตอนที่เงยขึ้นมาหา แสงของแฟลชโทรศัพท์ทำให้ผมเห็นหน้าของเขาได้ชัด แล้วนั่นก็ทำให้ผมเดินกลับขึ้นไปหาด้วยความรวดเร็ว

“กลัวความมืดหรอคะ?”

“อื้อ.. ไม่ชอบ”

“ไฟอาจจะมีปัญหามั้ง” ผมวางมือลงบนไหล่บาง ก่อนจะย่อตัวลงไปนั่งอยู่ข้างๆ แสงสว่างจากแฟลชโทรศัพท์อาจจะไม่มากนัก แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้รอบตัวไม่บอดสนิท

“แย่”

“เดี๋ยวหมอกอยู่ด้วยก็ได้”

“หือ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับหันมาเอียงคอมอง เราจ้องหน้ากันภายใต้แสงสว่างอันน้อยนิด แต่เสี้ยววินาทีหนึ่งก็พบว่าความกังวลในตาของเขาน้อยลงกว่าเดิม แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น จุ้นเขาก็ยังฝืนถามออกมาตามมารยาท “หมอกไม่รีบไปหาอู๋หรอ?”

“ปล่อยให้มันรอไปก่อน”

“...”

“ก็หัวหน้าเป็นงี้ จะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ยังไงคะ”

.

.

.

01.34 น.

By Erng-Oei

“อื้อ..”

ลิ้นชื้นเกี่ยวเข้ากับผมภายใต้ความมืด สองแขนยกขึ้นโอบเข้าที่ลำคอแกร่งในทันทีที่เขาเขยิบเข้ามาหา ร่างสูงเกยแขนเอาไว้กับเตียง ริมฝีปากของเราดูดเข้าหากันจนเกิดเป็นเสียงดังก้องข้างในหู

จูบอันอ่อนหวานในตอนแรกเริ่มจะเปลี่ยนสภาพเป็นความรุ่มร้อน ดิวไม่ได้เขยิบตัวขึ้นมาคร่อมผมไว้ หากแต่แรงดึงดูดที่มีมากยิ่งขึ้นก็ทำให้ผมเผลอใจไปชั่วขณะ มือที่ลูบบนหลังเลื่อนมาทาบตรงหน้าอกแกร่ง ก่อนจะออกแรงดึงเสื้อของเขาให้เขยิบมาทางนี้

แต่ไม่เลย

ดิวเขาไม่ขยับ

“ไหนบอกจะไม่ทำอะไร”

เสียงทุ้มผละออกมาถาม แล้วนั่นก็ทำให้ผมเม้มริมฝีปาก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏอยู่บนหน้าของเขา เรียกให้ผมพ่นลมหายใจออกมาเบาๆเพราะว่าถูกขัด

“ก็ไม่ได้ให้ทำอะไรนี่ เอยบอกแค่จูบก่อนนอนเฉยๆเอง” ผมเบ้ริมฝีปากลง ก่อนจะดึงเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเอาไว้แล้วจับแขนของเขามาพาดบนหมอน

“อ้อหรอครับ”

“อะไร ดิวนั่นแหละเริ่มจูบแรง”

“เอยสอดลิ้นเข้ามาก่อน”

“ก็ดิวไม่เอาปากออกไปซักที”

“ก็อยากแตะไว้นานๆไม่ได้หรอครับ”

ปึก!

ผมตีเขาไปทีนึง ก่อนจะพลิกตัวหนี แอบได้ยินเสียงดิวหัวเราะออกมาจากในลำคอเบาๆ ยิ่งทำให้ผมหายใจฟึดฟัดมากกว่าเดิมซะอีก

แรงกอดที่ตรงช่วงเอวทำให้ผมดิ้นขลุกขลัก ดิวเคลื่อนตัวมานอนซ้อนอยู่ที่ตรงด้านหลัง ก่อนจะดึงให้ผมเข้าไปแนบชิด เขาตัวใหญ่จนกอดผมได้จมอก ลมหายใจร้อนๆพ่นอยู่ที่ข้างลำคอ

มันทำให้ผมแบบ..

โอ๊ย

เมื่อกี๊เราจูบกันลึกซึ้งเกินไป ในเมื่อเห็นว่าผมไม่ห้าม เขาก็ทำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ยอมรับว่ามันทำให้ผมมีความต้องการและตอนนี้ก็เหมือนถูกทำให้ค้างเติ่งอยู่บนอากาศ ปล่อยทิ้งเอาไว้กลางทะเล แต่ก็นะ..

ไม่!!

ผมจะเล่นตัวบ้าง

เพราะลั่นวาจาไปแล้วนั่นแหละ

ผมจะไม่เป็นฝ่ายง้อเขาหรอก!!

“นอนหลับมั้ยน่ะ ดิวต้องช่วยรึเปล่า”

ดิวกระซิบอยู่ที่ข้างหู ร่างสูงสอดมือเข้ามาในเสื้อของผมก่อนจะวางลงบนหน้าท้องแล้วลูบไปมา

“ฮื่อ! ทำอะไร จะนอน”

“แค่ลูบเฉยๆเองครับ”

“ไม่ต้องเลย ดิว! จะนอน!” ผมขึ้นเสียงใส่ เพราะจู่ๆดิวก็สอดมือเข้ามาวางทาบไว้ตรงหน้าอกแล้วขยำเบาๆ ปลายนิ้วแกร่งสะกิดเข้าที่ตรงยอดอกจนผมเผลอกัดปาก

“จับไว้เฉยๆไม่ได้หรอครับ”

“ไม่เอา”

“ทำไม”

เหอะ ทำไม

ถามมาได้ว่าทำไม

ก็เมื่อกี๊เขาปฏิเสธผมไง แล้วตอนนี้ยังจะมาแกล้งให้อารมณ์ที่กำลังจะนิ่งปะทุขึ้นมาอีกรอบทำเพื่อ!

“เป็นอะไรกันมาจับ” ผมหันไปขมวดคิ้วถาม ส่วนดิวก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะ

“เป็นแฟน”

“ไม่เป็นซะหน่อย”

“งั้นจับในฐานะคนที่อยากจะจีบ ได้มั้ยอะ?”

“ลวนลามก็ได้หรอ” ผมเชิดหน้าขึ้น

“เมื่อกี๊คุณสอดลิ้นเข้ามาในปากผม มันก็ถือว่าผมถูกฉวยโอกาสรึเปล่าล่ะครับ”

ผมกัดริมฝีปากอีกครั้ง เจ็บใจจริงๆเลยที่ไม่สามารถเถียงอะไรเขาได้ ไม่ว่าดิวจะพูดหรือทำอะไร เขามักจะหาเหตุผลมาเอาชนะผมได้เสมอ สุดท้ายก็ต้องยอมให้เขาวางมือเอาไว้แบบนั้น

มันเป็นเพราะเขาเก่ง

หรือเป็นเพราะผมเองที่ยอมแพ้เขาแบบที่ไม่มีข้อแม้

ผมรู้ว่ามันแย่ แต่บางทีก็ไม่อยากจะเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้อีกแล้ว ยอมรับว่าสาเหตุหนึ่งที่ยังลังเลก็เพราะกลัวว่าจะเสียใจอีก คำเตือนของจูนก้องอยู่ในหู ทำให้ภาพในวันที่ผมอกหักย้อนกลับเข้ามา

ให้ตายเถอะ

มันแย่มากจริงๆ

ในตอนนั้นผมเมาเละ ติดเหล้าสูบบุหรี่ ไม่ยอมไปเรียน ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไร ทั้งเพื่อนและครอบครัวต่างก็เป็นห่วง พอย้อนคิดกลับไปแล้วผมก็ยังตกใจว่าผ่านมันมาได้ยังไงกัน และผมก็ไม่อยากที่จะกลับไปอยู่จุดเดิมอีกแล้ว

ผมกลัวดิวจะหลอก

แต่ว่า.. ผมก็ห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้

อ้อมกอดอุ่นๆ

เรียวแขนแข็งแกร่ง

แผงอกที่แนบกับหลังในตอนนี้

ทุกอย่างตอกย้ำให้ผมรู้ว่าการที่มีเขาอยู่ด้วย มันดีกว่าตอนไม่มี ผมอยากตื่นมาเจอเขาในทุกๆวัน แม้ว่าใครหลายคนอาจจะมองความรักของเด็กม.ปลายเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ผมกล้าพูดได้เลยว่า..

ดิวทำให้ผมไม่อยากเจอกับใครอีก

ผมอยากมีเข้าไปเรื่อยๆแบบนี้ แม้ว่าวันข้างหน้าจะได้เจอใครมากมาย แต่ผมก็ไม่อยากมอบคำว่ารักให้กับใครเลย

..นอกจากเขาเพียงแค่คนเดียว

.

.

.

.

.

06:02 น.

ผมลืมตาขึ้นหลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ความง่วงทำให้รู้สึกขี้เกียจเป็นอย่างมาก แต่หน้าที่ที่ต้องไปโรงเรียนก็ยังคงค้ำคอ เพราะฉะนั้นก็เลยต้องฝืนตื่นจากนิทราอย่างห้ามไม่ได้

แต่เมื่อวาดแขนไปยังพื้นที่ข้างๆกลับไม่พบกับคนที่ควรจะอยู่ ผมยืดตัวขึ้นมานั่งบนเตียง มือทั้งสองข้างขยี้ผมที่ยุ่งเหยิงก่อนจะมองไปรอบๆห้องนอนด้วยความสงสัย

ดิวไม่อยู่ตรงนี้

เขาไปไหนกัน?

คิดได้แบบนั้นผมก็เลยพาตัวเองออกไปนอกห้อง ประตูห้องน้ำที่เปิดทิ้งไว้ทำให้ผมรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ในนั้น ผมเดินเลยผ่านมันไปตรงห้องครัว ก่อนที่สายตาจะสะดุดเข้ากับแผ่นหลังกว้างที่ยืนอยู่นอกระเบียง

“มาอยู่นี่เอง”

เสียงเปิดประตูเรียกให้ร่างสูงหันมามองก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น หลังจากนั้นดิวก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง พร้อมกับควันสีขาวๆที่พ่นออกมาทางจมูกโด่ง

“ตื่นแล้วหรอครับ”

“อื้อ ดิวตื่นนานรึยัง”

“ซักพักแล้ว” เขาโบกมือไล่ควันบุหรี่ไม่ให้มาโดนทางผม “เอยเข้าไปรอข้างในก็ได้ มันเหม็น”

“ชินละ พวกหมอกมานอนที่ห้องก็สูบทุกคนแหละ เมื่อก่อนเอยก็สูบ ตอนที่อกหักใหม่ๆ”

“แต่เลิกแล้ว ไม่ต้องออกมาอยู่ด้วยก็ได้ครับ”

“แล้วดิวจะมายืนโป๊อยู่ข้างนอกนี่ทำไมอะ ถ้าคนอื่นเห็นทำไง” ผมยู่ปาก เมื่อคืนเขายังไม่ถอดเสื้อนอนเลย ไหงเช้านี้ถอดออกซะงั้น

“หวงหรอ”

“ใช่”

ดิวหัวเราะเบาๆ ก่อนจะคาบบุหรี่เอาไว้อีกหน เปลวไฟสีส้มร่นเข้ามาตามแรงดูด ผมมองนิ้วเรียวยาวที่ใช้คีบบุหรี่เอาไว้พร้อมกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ มองจากมุมนี้เขาก็ยังดูดี ภาพตรงหน้าไม่ต่างอะไรจากนายแบบนิตยสาร ที่เปลือยเปล่าท่อนบนพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา

ไม่รู้เขาคิดยังไง

ไม่รู้ว่าเขาจะรู้ตัวมั้ย

แต่มันโคตรจะอีโรติคเลยให้ตายเถอะ

06.15 น.

น้ำเย็นๆถูกสาดเข้าที่หน้า

ผมบอกให้ดิวเข้ามาสูบบุหรี่ในห้องก่อนจะขอตัวมาล้างหน้าล้างตาให้สะอาด แต่ไม่ว่าจะพยายามสลัดออกไปยังไง ใบหน้าของเขา น้ำเสียงของเขา และริมฝีปากของเขา ก็ยังคงติดอยู่ในหัวไม่ยอมจางหาย

มันต้องบ้าแน่ๆ ที่จู่ๆผมก็รู้สึกเสียดายกับสิ่งที่ไม่ยอมเกิดขึ้นเมื่อคืน ทั้งๆที่พยายามหักห้ามใจจนผ่านมาได้อย่างเรียบง่ายแล้วแท้ๆ เราสองคนทำเพียงนอนกอดกันเฉยๆเท่านั้น มันเป็นไปตามสิ่งที่คิดเอาไว้ ถ้าเทียบกับเกมเกมหนึ่งก็ถือว่าเราทำภารกิจสำเร็จ แต่ก็นั่นแหละ

มันไม่พอสำหรับผมแล้ว

ผม..

ต้องการเขาจัง

จากที่คิดว่าจะอาบน้ำแล้วทำให้อารมณ์ร้อนๆในอกสงบลง สุดท้ายผมก็เลือกที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำพร้อมกับชุดคลุมที่ปิดบังร่างกายไว้เพียงตัวเดียว

ดิวนั่งอยู่บนโซฟาตัวเก่ง มือหนาคีบบุหรี่เอาไว้เหมือนเคย จากเมื่อกี๊มันยังคงไม่หมดลง แต่ตัวผมเองกลับไม่คิดที่จะรอมันอีกต่อไป

“เอย..”

ผมดันร่างสูงให้เอนหลังไปพิงบนโซฟา ก่อนที่จะทิ้งกายคร่อมเอาไว้บนหน้าตัก ริมฝีปากร้อนรักกดจูบใส่ร่างสูงในทันทีโดยที่ไม่ยอมให้เขาเปิดโอกาสพูดก่อน

กลิ่นบุหรี่อ่อนๆเจือเข้ามาทางจมูก ดิวตอบสนองผมในทันทีที่ริมฝีปากเริ่มจะดูดกลึง ร่างสูงเม้มปากของผมตอบแบบไม่ลังเล นี่คือหนึ่งสิ่งที่ทำให้ผมหลงดิวจนโงหัวไม่ขึ้น เขารู้ดีว่าผมต้องการอะไร รู้ด้วยว่าทำแบบไหนผมจะพอใจ แล้วนั่นก็ตอกย้ำให้ผมรู้ว่า

แพ้

ผมแพ้เขาแล้ว

ต่อให้ยังลังเลแค่ไหน แต่ผมก็จะไม่หักห้ามใจแล้ว เพราะผมรู้ดีว่ายังไงคำว่ารักที่มีให้กับดิว มันก็ไม่น้อยลงเลยสักวัน

“เอย..เราจะไปโรงเรียนสาย”

“เป็นเด็กเรียนหรอ” ผมบดริมฝีปากเข้าหาเขาอีกหน มือประคองใบหน้าคมเอาไว้แล้วดูดปลายลิ้นชื้นนั้นแบบหนักๆ สะโพกกดเบียดลงไปคลึงที่ตรงส่วนกลางนั้นแล้วเปลื้องชุดคลุมอาบน้ำให้ตกลงไปกองบนพื้น

เพียงแค่ดิวเห็นผมไม่มีอะไรปิดบัง ท่อนเนื้อที่นอนนิ่งในตอนแรกก็แข็งตึงขึ้นมาชนกับแก้มก้น ผมงับปลายคางของดิวเบาๆก่อนจะหัวเราะออกมาในขณะที่โยกเอวคลึงส่วนนั้นเป็นจังหวะเนิบนาบ

“พี่ดิวอยากไปเรียน แต่ดูเหมือนว่าน้องดิวจะอยากได้เอย”

“แล้วเอยอยากได้น้องดิวมั้ยครับ” เขาหัวเราะร่วน ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบน เปิดโอกาสให้ผมประทับรอยเอาไว้แถวๆลำคอของเขาโดยปราศจากการห้าม

“อยากได้ทั้งพี่ดิว.. ทั้งน้องดิว..”

“โลภ”

“แล้วให้ปะล่ะ อ๊ะ!”

ผมถูกดันให้นอนราบลงไปบนโซฟา ร่างสูงเป็นฝ่ายขึ้นมาคร่อมทับพร้อมกับเบียดจมูกลงมาซุกอยู่ที่ข้างลำคอ ดิวใช้มือเพียงข้างเดียวเพื่อปลดกางเกงของเขา ก่อนที่ท่อนเนื้อบวมเป่งจะถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ

มือหนากำรูดมันให้ผมเห็น ดิวครางออกมาเบาๆเมื่อเขาคลึงไปมาจนเส้นเลือดมีมากขึ้น ความอัดอั้นอยู่เต็มข้างในนั้นจนน้ำใสๆเยิ้มปริ่มออกมาที่ตรงส่วนหัว

“ถุงยางอยู่ในห้องนอน หรือเอิงเอยซ่อนไว้ตรงไหนอีก”

“ไม่มี มีแค่ในห้องนอน”

“ใครจะเดินไปเอา?”

“ไม่เอา..” ผมตอบแบบลังเลนิดๆ เม้มริมฝีปากและมองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน ส่วนดิวก็ดูเหมือนว่าจะหยุดคิดอะไรไปสักพักเช่นกัน

“แน่ใจเหรอครับ?”

“เอย.. ไม่เคยสดกับใครนะ”

“ดิวก็ไม่”

“ทำได้มั้ย.. ดิวทำเอยเลยได้มั้ย”

ผมถามออกไปเพราะไม่อยากรอ บอกตรงๆว่าแรงอารมณ์ที่มากล้นมันมีตั้งแต่เมื่อคืน และทุกอย่างที่เป็นดิวก็เร้าผมมากเหลือเกิน ร่างสูงกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะส่งมือสอดเข้ามาข้างในปาก ผมดูดนิ้วเขาเสียงดัง ในขณะที่ดิวกว้านเอาความชื้นแฉะออกไปจนชุ่ม แล้วป้ายมันเข้ากับท่อนเนื้อของตัวเอง

เขาจับขาผมขึ้นพาดกับโซฟา ก่อนจะจับแกนร้อนมาจ่อเอาไว้ตรงปากทาง ดิวถูมันไปมาราวกับจะให้ผมเตรียมใจ หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆดันส่วนปลายเข้ามาหาแบบช้าๆ ทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ดูจะต้องการไม่แพ้กับผมหรอก

“เจ็บมั้ย?”

“ไม่..ไม่เจ็บ ดิวเข้ามาเลย”

ผมย่นคิ้วเมื่อเขาดันเข้ามาลึกกว่าเดิม แผ่นหลังแอ่นขึ้นจากโซฟาในตอนที่ดิวใส่มันเข้ามาได้ทั้งลำ ช่องทางร้อนตอดรัดเขาเป็นจังหวะถี่ จนกระทั่งดิวสูดปากด้วยความกระสัน ผมถึงได้ลูบมือไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาด้วยความหลงไหล

“อ๊ะ..”

ดิวขยับเอวเข้าออกในทันทีที่คิดว่าผมพร้อม เนื้อร้อนๆแนบเข้ามากับเนื้อโดยที่ไม่มีอะไรขวางกั้น มันทำให้ผมรู้สึกดีมากกว่าครั้งอื่นๆที่เคยผ่านกับใครมา ไม่รู้ว่าเพราะมันได้สัมผัสได้อย่างเต็มที่ หรือเพราะว่านี่คือดิวกันแน่

เขาเงยหน้าขึ้นสูดปาก ดิวยืนแผ่นหลังขึ้นตรงพร้อมทั้งส่งสายตามาโลมเลียผมไปทั้งกาย แค่มองเขาก็แทบทำให้ผมละลาย ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าวันข้างหน้ามันจะเป็นยังไง เขาจะหลอกผมหรือไม่ ในเมื่อความรู้สึกที่มีให้มันมากขนาดนี้แล้ว ผมก็คิดว่าคงจะเก็บมันไม่ไหวอีกต่อไปเช่นกัน

“ยอมให้เอาแล้ว จะยอมเป็นแฟนได้ยัง?”

“ยะ..อ๊ะ อย่าทำเอยเสีย.. อื้อ เสียใจนะ”

“ใครจะทำล่ะครับ ก็มีอยู่แค่คนเดียวรึเปล่า”

เขาจับขาข้างที่พาดอยู่ตรงโซฟาขึ้นตั้งตรง ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะกดจูบลงมาที่บริเวณฝ่าเท้า ผมมองอย่างอึ้งๆ ดิวกดจูบมันไปเรื่อยๆในขณะที่เอวสอบขยับเข้าออกเป็นจังหวะที่ไม่ได้ลดความเร็ว ความอุ่นที่ตรงข้อเท้าส่งผ่านไปทั่วร่างกาย ท่าทางและสายตาของเขาทำให้ผมเขินจนตัวม้วน ไหนจะความเสียวที่มากขึ้นกว่าเดิมนี่อีก

ใครสอนให้เขาขอเป็นแฟนแบบนี้กันห้ะ!

“นะเอย คบกับดิว.. กลับมาคบกันนะครับ”

โอ๊ยยยยย

“อื้อ! อ๊ะ..อื้อ!”

“นี่คือตกลงหรือครางเพราะเสียว”

“ไอ้ดิว! อ๊ะ” ผมตีมือลงไปที่หน้าท้องของเขาแรงๆ การกระทำนั้นเรียกให้ดิวหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะจับขาของผมพาดบ่า เอวหนายังคงขยับเป็นจังหวะถี่ยิบ ท่อนเนื้อร้อนครูดไปตามผนังด้านใน เขากดมันกระทุ้งเข้าที่จุดข้างในตัวของผมเรื่อยๆจนต้องหวีดครางลั่น

มือข้างที่ถือบุหรี่เอาไว้ในตอนแรกส่งมันเข้าปาก จากเวลาที่ผ่านไปชั่วครู่ทำให้มันเผาไหม้จนเกือบจะหมดแล้ว ดิวสูดมันเข้าไปพร้อมกับกายแกร่งที่ครอบครองผมอยู่เรื่อยๆ เขาจ้องไปทั้งกายของผมอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วปล่อยควันบุหรี่ทั้งหมดออกจากปลายจมูก

บ้าไปแล้ว

เขาทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะบ้า

ผมมองตั้งแต่ริมฝีปากลงมาจนถึงลูกกระเดือก การขยับร่างกายที่ติดต่อกันเป็นเวลานานทำให้เหงื่อซึมออกมาเต็มกายของพวกเรา มันทำให้กล้ามมัดหน้าท้องของเขามันวาวและน่าสัมผัส

ดิวโน้มตัวไปทิ้งก้นบุหรี่เอาไว้บนโต๊ะ ก่อนจะยันแขนเอาไว้กับโซฟาแล้วซอยเอวเข้ามาหนักหน่วงกว่าเดิมเมื่อเขาสังเกตได้ว่าผมใกล้จะเสร็จ

“ดิว.. เสียว..โอ๊ย”

“ยังไม่ตอบดิวเลย สรุปคบไม่คบ?”

“ข..ขนาดนี้แล้ว ไม่คบ..อ๊ะ หรอ”

“ก็ตอบดิครับ”

“อื้อ! ดิว!” ผมหวีดครางลั่นเมื่อเขาแกล้งกระแทกเข้ามารุนแรง ดิวสอดมือเข้ามาที่ข้อพับ ยกสะโพกของผมให้ลอยขึ้นแล้วไถกายเข้ามาอย่างหนัก ความเสียวจากการกระทำนั้นทำเอาผมหลับตาลงแน่น ผมพูดไม่ออก ผมปั้นเสียงไม่ได้แล้ว เขาแกล้งผมอะ!

“ครับเอย คบไม่คบ? อ่า.. ตอบเร็ว”

“ค..อ๊ะ อื้อ..”

“เอย”

“โอ๊ยคบ..คบ..ฮึก อ๊ะ-ดิว”

ผมกัดฟันแน่นเพราะเขาแกล้งรูดมือรัวๆที่ตรงกลางลำตัวด้วย ดิวไม่ได้ลดจังหวะซอยลง แถมการสาวรูดของเขายังสัมพันกับมันจนข้างในหัวของผมขาวโพลน มันคิดอะไรไม่ออกแล้ว รู้แค่ว่าเสียวแบบสุดๆ จนกระทั่งทุกอย่างทะลักออกมาเลอะที่ตรงหน้าท้องนี่แหละ

“อ..อ๊า อ-อื้อ”

“สายแน่ๆเอิงเอย”

“ยะ..อื้อ ยังไม่เสร็จหรอ?” ผมจิกมือลงกับโซฟา เมื่อดิวล็อคขาเอาไว้แน่นแล้วตั้งหน้าตั้งตาซอยเข้ามาถี่ๆอีกครั้ง คราวนี้เนื้อตรงแก้มก้นกระทบกับต้นขาของเขาจนเกิดเป็นเสียงน่าอาย

“ยัง”

“แล้วใกล้..อื้อ- ใกล้จะมายัง?”

“ไม่ใกล้”

โอ๊ย

ผมตายแน่

“ตอนเช้าๆมันแตกยาก คราวหลังก็อย่ามายั่วกันนะครับเมีย”

 talk : ก็นอนเฉยๆตอนกลางคืนจริงๆ ไม่ได้บอกว่าตอนเช้าจะนอนเฉยๆซะหน่อย

tag #ดิวเด๋อ